30 Ιουνίου 2007

" Music Legends - Omar Faruk Tekbilek "

Ο Omar Faruk Tekbilek, κουρδικής καταγωγής καλλιτέχνης που εδραιώθηκε στην παγκόσμια μουσική σκηνή κυρίως μετά τη συνεργασία του με τον Brian Keane, με τον οποίο έχει ηχογραφήσει και έξι δίσκους παρουσιάζει μια μουσική που υπερβαίνει τα πολιτικά σύνορα, ενώ διατηρεί τις ευαισθησίες της παράδοσης, με έναν τρόπο που μόνο λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να πετύχουν! Μια μουσική, όπου συγχωνεύονται οι ήχοι της παράδοσης με τους σύγχρονους, συνδυάζοντας τομυστικισμό, τον έρωτα και τη φαντασία. Μια μουσική που, όπως λέει ο ίδιος, συμβολίζει τη διαφορετικότητα μέσα από την ολότητα!

Ο Omar Faruk Tekbilek ήταν ένα παιδί θαύμα. Γεννήθηκε στην Τουρκία σε οικογένεια μουσικών και από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να ασχολείται με τη μουσική. Στο ξεκίνημά του έμεινε πιστός στις παραδοσιακές του ρίζες, αλλά εξερεύνησε και το Arabesque, το Τούρκικο και Δυτικό στυλ. Αφού εδραιώθηκε ως ένας από τους καλύτερους μουσικούς στην Τουρκία, ξεκίνησε να περιοδεύει στην Ευρώπη και στην Αυστραλία. Έφηβος έκανε την πρώτη του περιοδεία στην Αμερική, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και με την ποπ μπάντα του, που γρήγορα εξελίχθηκε σε Ανατολίτικο σχήμα, ηχογράφησαν πέντε άλμπουμ, όμως εκείνος παρέμενε άγνωστος, έως τη στιγμή που γνώρισε τον Brian Keane. Από τότε έχει συνεργαστεί με πλήθος μουσικών διεθνούς φήμης, όπως ο τρομπετίστας Don Cherry, οι Karl Berger, ex-Cream rock drummer Ginger Baker, Ofra Haza, Simon Shaheen, Hossam Ramzy, Glen Velez, Bill Laswell, Mike Mainieri, Peter Erskine, Trilok Gurtu, Jai Uttal και Steve Shehan μεταξύ άλλων. Έχει συνθέσει τη μουσική επένδυση για πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές και έχει συμμετάσχει σε πολλές ηχογραφήσεις, καθώς και σε μακρόχρονες περιοδείες σε Μέση Ανατολή, Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική. Ο Omar Faruk Tekbilek έχει τιμηθεί με το βραβείο "Best Artist of the Turkish Music Award 2003", ενώ ήταν υποψήφιος και για το βραβείο BBC World Music Award στην κατηγορία Middle East. Έχει βραβευτεί με το US Golden Belly Musician-Of-The-Year-Award, για τις χρονιές 1998 και 1999 και έχει επίσης τιμηθεί τόσο για τη φιλειρηνική, όσο και για τη μουσική του δραστηριότητα.
Ο Omar Faruk Tekbilek, ο οποίος μαζί με τον Ensemble του, εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών χτες Παρασκευή 29 Ιουνίου.

Έτος κυκλοφορίας: 2007

Είδος: world

Περιεχόμενα:

1 Adanam (Omar Faruk Tekbilek)

2 Ghizemli (Omar Faruk Tekbilek/ Brian Keane)

3 Karam (Omar Faruk Tekbilek)

4 Toros (Omar Faruk Tekbiiek)

5 Tree Of Patience (Omar Faruk Tekbilek)

28 Ιουνίου 2007

" La Llorona " - Lhasa

Ακούγοντας τη Lhasa (de Sela) έχεις την εντύπωση πως η φωνή της βγαίνει από κάποιο κρυφό ηφαίστειο το οποίο υπάρχει στα έγκατα του εαυτού της, οι συνοδοί μουσικοί μοιάζουν να υποτάσσονται διακριτικά. Παίζοντας φυσικά άψογα τα ποικίλα όργανά τους, ως κάθε άσημος μουσικός που κουβαλάει τη μουσική του τόπου του στο αίμα του.
Στα δεκατρία της χρόνια, η Lhasa εμφανίστηκε στη σκηνή ενός Ελληνικού cafe στο San Francisco τραγουδώντας μπαλάντες της Billie Holliday και Μεξικάνικες μελωδίες χωρίς συνοδεία (μέσα της δεκαετίας του 80). Εκεί, σ' εκείνη στη πρώτη σκηνή, ανακάλυψε τη δύναμη της φωνής της, την ικανότητα να επικοινωνεί μέσω αυτής, να εκφράζει πρωτόγνωρες σκέψεις και συναισθήματα.

Η ιστορία της Lhasa αρχίζει στο Big Indian, ένα μικρό χωριουδάκι που φωλιάζει ανάμεσα στα βουνά Catskill (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες), παρόλο που δεν έμεινε εκεί για πολύ. Οι γονείς της απέρριψαν τη ρουτίνα και τη σταθερότητα, και προτίμησαν να ακολουθήσουν τη ζωή, όπου τους πάει. Για επτά χρόνια η οικογένεια διέσχιζε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό με ένα τροποποιημένο σχολικό λεωφορείο...
Έξι χρόνια αργότερα, ο δρόμος την 'έβγαλε' νότια, στο Montreal. Εκεί η Lhasa γνώρισε τον κιθαρίστα και παραγωγό Yves Desrosiers. Έπαιζαν μαζί σε μπαράκια της πόλης για περίπου πέντε χρόνια. Μια συνεργασία που οδήγησε στη δημιουργία αυθεντικού υλικού, το οποίο μπορείτε να ακούσετε στον πρώτο δίσκο της Lhasa: La Llorona (προφέρεται λα γιορόνα).
Η Llorona (γυναίκα που θρηνεί) είναι μορφή της μυθολογίας των Αζτέκων, που αποπλανεί τους άντρες με το σειρήνιο τραγούδι της, για να τους καταστρέψει λίγο αργότερα.
Τα κομμάτια θυμίζουν την Ανδαλουσιανή παράδοση του Λόρκα, εδώ η τρίγλωσση (συν αγγλικά - γαλλικά) πασσιονάρια παίζει στα δάχτυλά της όσα είδη βάλει ο νους της : παραδοσιακά του τόπου της και διατοπικά τζαζ, European gypsy και klezmer, παλιότερες Γαλλικές ή Γαλλοκαναδέζικες μπαλάντες, τελετουργική μουσική. Κάνει τις αποστάσεις ανάμεσα στο θρήνο και το μελόδραμα διαδρομή αστικού λεωφορείου και περνάει όλες τις παραπάνω μουσικές μέσα από την αραχνοΰφαντη μα και γκροτέσκα ερμηνεία της.
Ο όρος"ethnic" παρα είναι στενός για την αφεντιά της.

Έτος κυκλοφορίας: 1998
Είδος: ethnic
Περιεχόμενα:
1. DE CARA A LA PARED
2. LA CELESTINA
3. EL DESIERTO
4. POR ESO ME QUEDO
5. EL PAYANDE
6. LOS PECES
7. FLORICANTO
8. DESDENOSA
9. EL PAjARO
10. MI VANIDAD
11. EL ARBOL DEL OLVIDO

" Got You On My Mind " - Madaleine Peyroux, William Galison

Η Madeleine Peyroux είναι από τις πλέον ανερχόμενες σταρ στο χώρο της Jazz.
Το "Got You on My Mind" είναι μια συνεργασία με τον multi-instrumentalist William Galison. Ηχογραφημένο το 2003, περιέχει την εκπληκτική φωνή της Peyroux κάτω από τις μαγευτικές μελωδίες του Mr.Galison.
Υπάρχουν αρκετά instrumental, που βασίζονται κυρίως στη δεξιοτεχνία του Galison (συμμετέχει πλήθος μουσικών επί πλέον). Εκτός από το κύριο όχημα που είναι η jazz, το άλμπουμ προσφέρει μια ευπρόσδεκτη ποικιλία από rhythm & blues, spiritual pop, βαλσάκια και διασκευές με χαρακτήρα, όπως το ορχηστρικό Jealous Guy τουLennon ή την εξαίσια απόδοση του J' Ai Deux Amours της J. Baker από το 1930 (μιλάει για τον πόνο του να ζεις σε δυο σπίτια, το ένα πολύ μακρυά από το άλλο, που ταιριάζει απόλυτα στην απόσταση Παρισιού και Νέας Υόρκης, μεταξύ των οποίων πηγαινοέρχεται η Madeliene Peyroux).

Έτος κυκλοφορίας: 2003
Είδος: jazz
Περιεχόμενα:
1. Back In Your Own Backyard
2. J'ai Duex Amours
3. Flambee Mantalbanese
4. Got You On My Mind
5. Jealous Guy
6. The Way You Look Tonight
7. Rag for Madi
8. Playin'
9. Shoulda Known
10. Heaven To Me
11. Heaven Help Us All

27 Ιουνίου 2007

" 3 Συν Τρία " - Δημήτρης Κοντογιάννης

Τριάντα χρόνια ο Δημήτρης Κοντογιάννης δίνει το παρόν στα μουσικά πράγματα αυτού του τόπου. Οι επιλογές του, τόσο στις ζωντανές εμφανίσεις, όσο και στη δισκογραφία δεν ακολούθησαν ποτέ την λογική του σουξέ, του εύκολου και γρήγορου κέρδους.
Πιστεύω ότι το γνήσιο λαϊκό τραγούδι ζητάει την αλήθεια μας. Αν υπάρχει, αργά ή γρήγορα αναγνωρίζεται.
Σ' αυτό το cd με το γενικό τίτλο "3 Συν Τρία" υπάρχουν τρία παλιά και τρία καινούργια τραγούδια. Όλα αγαπημένα. Ισως, έφτασε ο καιρός οι δημιουργοί και οι τραγουδιστές να πάρουν την θέση, που τους ανήκει και να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους και τα όρια τους...

Έτος κυκλοφορίας: 2003
Είδος: λαϊκο
Περιεχόμενα:
1 ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΕΤΑ (ΚΩΣΤΑΣ Μ.ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ)
2 ΑΓΩΝΙΕΣ (ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ)
3 ΑΠ' ΤΗ ΑΘΗΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΚΩΣΤΑΣ Μ.ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΠΑΡΗΣ ΜΗΤΣΟΥ)
4 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ (ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ) (ΝΑΚΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ/ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ)
5 ΟΤΑΝ ΧΑΡΑΖΕΙ ΑΝΑΤΟΛΗ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΡΑΝΙΤΣΑΣ/ΠΑΤΗΣ ΜΗΤΣΟΥ)
6 ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΕ (ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ (ΔΙΑΣΚΕΥΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ)

" Άσπρο Μαντήλι Ανέμιζε " - Βασίλης Σκουλάς

Νέος δίσκος του Βασίλη Σκουλά ο οποίος διανύει την τέταρτη δεκαετία στο χώρο του παραδοσιακού κρητικού και του έντεχνου τραγουδιού.
Τόκας Μάριος & Βασίλης Σκουλάς - "Άσπρο μαντήλι ανέμιζε".
Οι συντελεστές αυτού του δίσκου που μόλις κυκλοφόρησε δε χρειάζονται συστάσεις. Ο Μάριος Τόκας έχει γράψει τη μουσική, ο Κώστας Φασουλάς τους στίχους, η ενορχήστρωση είναι του Πάρι Περυσινάκη και ερμηνεύει ο μοναδικός Βασίλης Σκουλάς ενώ Συμμετέχουν ο Παντελής Θαλασσινός στο τραγούδι "ΑΝΕΜΟΥ ΠΑΡΑΖΑΛΗ" και η Μαρία Αλεξίου στο τραγούδι. "ΠΕΡΝΑ ΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΩΣ".

Τραγούδι μου απροστάτευτο
ταξίδεψέ πάλι
σε τόπους που η θάλασσα
δεν έχει ακρογιάλι...
Έτος κυκλοφορίας: 2007
Είδος: έντεχνο/παραδοσιακό
Περιεχόμενα:
1. ΑΠΡΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΑΝΕΜΙΖΕ
2. ΑΝΕΜΟΥ ΠΑΡΑΖΑΛΗ (Π. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ)
3. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΚΡΥ
4. Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ
5. ΤΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΣΗΜΑΔΙ (ΕΣΥ)
6. ΣΑΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ
7. Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
8. ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ
9. ΠΕΡΝΑ ΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΩΣ (Μ. ΑΛΕΞΙΟΥ)
10. ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΥ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟ

22 Ιουνίου 2007

" Φωνές Της Γης " - Διάφοροι Ερμηνευτές (Δίφωνο 88)

Πριν από δεκαπέντε χρόνια, ο Αλκής Βαφιάς δημιουργεί τη Libra Music. Αρχικά, πρόκειται για εταιρεία εισαγωγής δίσκων, που μας φέρνει σε επαφή κατόπιν επιλογής με αυστηρά καλλιτεχνικά κριτήρια, με το χώρο της world music.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1995, μπαίνει πλέον στη διαδικασία της παραγωγής, με πρώτο δίσκο την Αιολία του Μιχάλη Νικολούδη. Αρχίζει έτσι η υλοποίηση ενός οράματος για μουσική, μακριά από το συρμό, με επίκεντρο την αληθινή δημιουργία.
Στο παρών cd με τίτλο "Φωνές Της Γης" έχουν ανθολογηθεί τραγούδια, τα οποία ανιχνεύουν διάσπαρτα σε παραγωγές της Libra και που τον πρώτο λόγο σε αυτές είχε η μουσική και όχι το τραγούδι.
Ανάμεσα τους, κομμάτια από εταιρείες συγγενικού ύφους, που η Libra κατ' αποκλειστικότητα εισάγει στην Ελλάδα (tracks 1, 7 και 12). Επίσης, υπάρχει και το "Καρδιά Λαχταρισμένη", σε μουσική Γιάννη Ξυλούρη και στίχους Μιχάλη Σταυρακάκη (Νιδιώτη), με τη φωνή του Μανώλη Λιδάκη, έπειτα από ευγενική παραχώρηση του ΚΜΕ - Αεράκης και της Sony Music. Αφορμή για τη συμμετοχή τουΜανώλη Λιδάκη σε αυτή τη συλλογή ήταν η συνεργασία του με τη Libra και τον συνθέτη Μάκη Αμπλιανίτη στο δίσκο Bahar, όπου και ερμηνεύει δύο τραγούδια.
Χαλαρώστε λοιπόν τα δεσμό των αυτιών σας και ακούστε! Εδώ υπάρχει ένας πλούτος από φωνές, που καθεμιά τους είναι ένας κόσμος από μόνος του. Από το Νέο Δελχί ως τα Ιεροσόλυμα και από το Εριβάν ως το Ηράκλειο της Κρήτης, τα τραγούδια των ανθρώπων συνενώνονται, έτσι ώστε ακούγοντας τα το ένα μετά το άλλο, σου γεννούν ένα σωρό τρυφερές σκέψεις.
Όλα φεύγουν κι όλα ξαναγυρίζουν στον πλανήτη μας και ο τροχός της ύπαρξης συνεχίζει να κυλά, δημιουργώντας ήχους αληθινούς, που μας ταξιδεύουν με φόντο πολύχρωμα ουράνια τόξα. Μερικές φορές, οι ιστορίες των τραγουδιών φαίνονται πολύ πιο πραγματικές από την ίδια τη ζωή μας!

Έτος κυκλοφορίας: 2002
Είδος: world
Περιεχόμενα:
1. TSILTSULEI PA'AMONIM - Ahuva Ozeri
2. ΤΟΠΟΣ - Βασίλης Σκουλάς
3. ΚΑΡΔΙΑ ΛΑΧΤΑΡΙΣΜΕΝΗ - Μανώλης Λιδάκης
4. BINGEOL - HaigYazdjian
5. BALBUL - Arto Tuncboyaciyan
6. ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ EΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ - Σοφία Τσέρου
7. Muwashah - Miranda Elias / Lea Abraham / Yehuda Sitiki
8. MYSTERY DOORS - Lakshmi Shankar
9. ΝΑΥΤΟΠΟΥΛΟ - Γιώτα Βέη
10. VANANDA - Σαβίνα Γιαννάτου
11. AMPEL'A - Kora Michaelian
12. MORI MOME - Aneta Shulankovska / Biljana Ristovska / Mirjana Joshevska
13. MAMA - Djivan Gasparyan

20 Ιουνίου 2007

" Η Ποίηση Στο Ελληνικό Τραγούδι " - Μαρία Φαραντούρη

Οταν το Φεστιβάλ Αθηνών σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων πρότεινε στη Μαρία Φαραντούρη και στον συνθέτη Γιώργο Παπαδάκη να οργανώσουν μια μουσική βραδιά για την ολοκλήρωση των εργασιών της Ζ' Συνόδου της Βουλής των Εφήβων, ο νους τους πήγε κατευθείαν στην ποίηση και στη μουσική των ελλήνων συνθετών.
Ετσι γεννήθηκε η βραδιά «Λόγος και Μέλος» που πραγματοποιήθηκε στο Ηρώδειο το 2003, ηχογραφήθηκε και έρχεται τώρα στα χέρια σας με τη μορφή διπλού cd συλεκτικής αξίας.
Την εκτέλεση των έργων ανέλαβε η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό την διεύθυνση του διεθνούς φήμης μαέστρου Ανδρέα Πυλαρινού.
Ποιήματα των: Σείκιλου, Σαπφούς, Ηράκλειτου, Επίκουρου, Κώστα Καβάφη, Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Ρίτσου, Γεωργίου Βιζυηνού, Νίκου Καββαδία, Νίκου Γκάτσου ακούγονται μελοποιημένα από διάσημους συνθέτες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης και Θάνος Μικρούτσικος.
Εκτός από τη Μαρία Φαραντούρη συμμετέχουν κι άλλοι ερμηνευτές, μεταξύ των οποίων το συγκρότημα ΑΒΑΤΟΝ, που τραγουδά στα αρχαία ελληνικά, η Μυρσίνη Κατσιναβάκη, ο Ζαχαρίας Καρούνης και η Ελένη με τη Σουζάνα Βουγιουκλή που ερμηνεύουν παραδοσιακά τραγούδια.
Η καλλιτεχνική επιμέλειατης παράστασης είναι του Γιάννη Παπαδάκη. Στα συν του διπλού CD-Live ανήκει το εξαιρετικά προσεγμένο εσώφυλλο, που περιλαμβάνει τα ποιήματα, μεταφρασμένα και στα αγγλικά.

Έτος κυκλοφορίας: 2003
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
1 ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ (ποίηση Σείκιλος)
2 Η ΠΟΛΙΣ (ποίηση Κώστας Καβάφης - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
3 ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ (ποίηση Ανδρέας Κάλβος - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
4 ΚΕΛΟΜΑΙ ΣΕ ΓΟΓΓΥΛΑ (ποίηση Σαπφώ - μουσική Μ.Χατζιδάκις)
5 ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ (ποίηση Ν.Γκάτσος - μουσική Μ.Χατζιδάκις)
6 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ποίηση Ν.Καββαδίας - μουσική Θ.Μικρούτσικος)
7 ΚΕΜΑΛ (ποίηση Ν.Γκάτσος - μουσική Μ.Χατζιδάκις)
8 ΒΟΣΠΟΡΙΔΕΣ (ποίηση Γ.Βιζυηνός - μουσική Γ.Παπαδάκης)
9 ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΒΡΑΔΥ - Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ (παραδοσιακό)
10 ΚΟΣΜΟΝ (ποίηση Ηράκλειτος - μουσική Ιωαν.Παπαδάκης)
11 ΑΕΡΙΩΝ ΕΠΕΩΝ ΑΡΧΟΜΑΙ (ποίηση Σαπφώ - μουσική:Ι.Παπαδάκης, Π.Ξυδιάς, Ν.Γράψας & Ν.Καρβούνη)
12 Ο ΥΠΝΟΣ ΣΕ ΤΥΛΙΞΕ - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (ποίηση Γ.Σεφέρης - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
13 ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΡΙΑ (ποίηση Οδ.Ελύτης - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
14 ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ Τ' ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ (ποίηση Γ.Ρίτσος - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
15 ΚΟΥΒΕΝΤΑ Μ' ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ (ποίηση Γ.Ρίτσος - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
16 ΤΡΕΙΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ (παραδοσιακό)
17 ΜΟΝΑΧΟΓΙΟΣ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ (παραδοσιακό)
18 ΓΑΙΑ (ποίηση Επίκουρος - μουσική Αντιγόνη Τσολάκη)
19 ΥΜΗΝΑΟΝ (ποίηση Σαπφώ - μουσική : Ι.Παπαδάκης,Π.Ξυδιάς,Ν.Γράψας &Ν.Καρβούνη)
20 Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ (ποίηση Ν.Γκάτσος - μουσική Μ.Χατζιδάκις)
21 ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ (ποίηση Γ.Σεφέρης - μουσική Μ.Θεοδωράκης)
22 ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ (ποίηση Οδ.Ελύτης - μουσική Μ.Θεοδωράκης)

18 Ιουνίου 2007

" Ρίζα Της Φωτιάς " - Βασίλης Σκουλάς

Ο Βασίλης Σκουλάς, διανύει την τέταρτη δεκαετία στο χώρο τόσο του παραδοσιακού κρητικού, όσο και του έντεχνου τραγουδιού. Με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του, με ερμηνείες που σημάδεψαν την κρητική μουσική παράδοση και εμφανίσεις στο εξωτερικό, ο Βασίλης Σκουλάς εξακολουθεί να προσφέρει από το μετερίζι του σ' αυτό που αόριστα και βιαστικά αποκαλούμε «Κρητική Παράδοση».
Και είναι αισιόδοξος! Γιατί η «καρδιά» της Κρήτης όπως λέει, δεν χτυπά μόνο στα γεωγραφικά της σύνορα. Είναι ιδέα που πλανάται στις ψυχές των απανταχού Κρητών...
Πιστεύει πως οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων δεν ξεχνιούνται ποτέ. Θυμάται με νοσταλγία πάντα, τα γλέντια εκεί ψηλά στ' Ανώγεια, τότε που στο καφενείο του χωριού ο λυράρης έδινε την ψυχή του για να παίξει και να τραγουδήσει τις αξεπέραστες κρητικές κοντυλιές. Ήταν μόλις 7 χρόνων όταν πρωτόπιασε τη λύρα και 12, όταν πήρε την απόφαση ν' αφήσει πίσω του το χωριό και να 'ρθει στο Ηράκλειο «επαγγελματίας» πια λυράρης.

Το 2004 η MBI κυκλοφορεί τη νέα δισκογραφική δουλειά του Βασίλη Σκουλά, με τίτλο "ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ".
Tα τραγούδια του CD υπηρετούν την έντεχνη πλευρά του ερμηνευτή, αυτή που η ρίζα της ξεκινά από την Κρητική μουσική «γη». Πρόκειται για μια ενότητα με νέα τραγούδια, τα οποία υπογράφουν εκλεκτοί δημιουργοί.

Την μουσική υπογράφουν οι, Γ. Ανδρεάτος, Γ. Αρσενίδης, Τ. Γκρους, Π. Θαλασσινός, Κ. Λειβαδάς, Μ. Λιδάκης, Χ. Νικολόπουλος, ενώ ένα τραγούδι ανήκει στον Κ. Μουντάκη.
Στους στίχους οι Ηλίας Κατσούλης και Κώστας Φασούλας.

Έτος κυκλοφορίας: 2004
Είδος: έντεχνο/παραδοσιακό
Περιεχόμενα:
1 ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
2 ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ ΣΟΥ ΤΟ ΦΩΣ
3 ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ (Συμμετέχει ο Μανώλης Λιδάκης)
4 ΘΑ ΣΕ ΦΙΛΕΨΩ ΣΤΕΝΑΓΜΕ
5 ΟΣΟΙ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΦΟΡΕΣΑΝ
6 ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
7 ΑΧ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
8 ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΠΕΤΩ
9 ΑΠΟ ΝΥΧΤΑ ΣΕ ΝΥΧΤΑ
10 ΑΝ Μ' ΑΓΑΠΑΣ ΜΗ Μ' ΑΓΑΠΑΣ
11 ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΗ
12 ΣΤΗΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ

" Από Τις 78 Στροφές " - Μανώλης Χιώτης (Διάφοροι Ερμηνευτές)

ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ: Μια νέα σειρά, με σπάνιες ηχογραφήσεις κορυφαίων δημιουργών κι ερμηνευτών με απίστευτα καθαρό ήχο, οι περισσότερες εκ των οποίων εκδίδονται για πρώτη φορά σε δίσκους ακτίνας (καθώς και σε δίσκους 33 στροφών).
40 Τραγούδια "Από Τις 78 Στροφές".
Περιλαμβάνονται ηχογραφήσεις μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50 όταν και οι πλάκες γραμμοφώνου, φτιαγμένες από βακελίτη παραχωρούσαν τη θέση και το ρόλο τους στους δίσκους βινυλίου 45 στροφών. Μέχρι και εκείνη την περίοδο το λαϊκό τραγούδι και οι εκφραστές του γνώρισαν μια πρωτόγνωρη άνθηση, αποδίδοντας με ιδανικό τρόπο την καθημερινότητα, τα προβλήματα καιτις χαρές, τα όνειρα, τις αγωνίες και προσδοκίες του Ελληνα.
Το ρεπερτόριο αυτό αποτελεί πολύτιμο θησαυρό και κιβωτό της λαϊκής μουσικής παράδοσης, γι'αυτό και οι συγκεκριμένες εκδόσεις αποκτούν ξεχωριστή σημασία, αξία και ειδικό βάρος. Εστιάζουν, ταξινομονούν και αν θέλετε τοποθετούν με πειστήρια πλέον, πρόσωπα και καταστάσεις στη θέση που τους αρμόζει , τερματίζοντας κατά κάποιο τρόπο την παραφιλολογία αλλά και τις ασάφειες που καλύπτουν την δισκογραφία τουλαϊκού - με την ευρύτερη έννοια της λέξης - τραγουδιού, στο εν λόγω χρονικό πλαίσιο, αξιολογώντας παράλληλα με σαφήνεια και αντικειμενικά κριτήρια τόσο τους πρωταγωνιστές όσο και τους ακριβούς εργάτες του είδους.
Τα τραγούδια του διπλού αυτού άλμπουμ ερμηνεύουν:

ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ, ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΑΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΤΟΥΟ ΧΑΡΜΑ, ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΠΙΡΗ, ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ, ΑΝΔΡΕΑΣΣΠΑΓΓΑΔΟΡΟΣ, ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΣΚΙΛ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣΓΙΑΝΝΙΑΣ, ΘΕΚΛΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ, ΣΕΒΑΣ ΧΑΝΟΥΜ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΟΥΑΝΑΚΟΣ, ΣΤΕΛΙΟΣΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ, ΓΙΩΤΑ ΛΥΔΙΑ, ΜΑΓΙΑ ΜΕΛΑΓΙΑ, ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΥ, ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ.

Έτος κυκλοφορίας: 2007
Είδος: λαϊκό/ρεμπέτικο
Περιεχόμενα:
1 ΓΙΑ ΔΕ ΛΕΣ ΤΟ ΝΑΙ ΚΙ ΕΣΥ - Στράτος Παγιουμτζής
2 ΒΟΥΝΟ ΜΕ ΒΟΥΝΟ - Στελλάκης Περπινιάδης
3 ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΟ ΤΖΑΝΕΙΟ - Χαράλαμπος Μαυρίδης
4 Ο ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ - Ιωάννα Γεωργακοπούλου
5 ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΑΚΙ - Στελλάκης Περπινιάδης
6 ΤΖΕΜΙΛΕ - Ντούο Χάρμα
7 ΤΡΕΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ - Ντούο Χάρμα
8 ΕΣΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΩ - Ελένη Λαμπίρη
9 ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΪΔΩΘΟΥΜΕ - Μαρίκα Νίνου
10 ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΩ - Ανδρέας Σπαγγαδώρος
11 ΜΑΚ ΠΟΥΛΕ - Στέλλα Χασκίλ
12 ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΕΣ - Θανάσης Ευγενικός
13 ΟΚΕΫ - Ελένη Λαμπίρη
14 Η ΣΟΥΣΤΑ (Τα Πεταλάκια) - Τάκης Μπίνης
15 ΚΑΦΕΔΑΚΙ - Στέλλα Χασκίλ
16 ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ - Τάκης Μπίνης
17 ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑΝΝΗ - Τάκης Μπίνης
18 ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ - Τάκης Μπίνης
19 ΠΑΡΤΙΔΕΣ - Στέλλα Χασκίλ
20 ΓΚΙΟΥΖΕΛ ΤΑΞΙΜ (ορχηστρικό) - Μανώλης Χιώτης
21 ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΟ - Χρήστος Γιαννιάς
22 ΣΥΛΒΑΝΑ - Θέκλα Λαζαρίδου
23 ΜΟΙΡΑ ΚΑΚΙΑ - Τάκης Μπίνης
24 ΤΟ ΦΤΩΧΟΚΑΛΥΒΟ - Σεβάς Χανούμ
25 ΤΟ ΦΤΩΧΟΜΠΟΥΖΟΥΚΟ - Σταύρος Τζουανάκος
26 ΑΝ ΨΑΞΕΤΕ ΤΑ ΣΤΗΘΕΙΑ ΜΟΥ - Στέλιος Καζαντζίδης, Καίτη Γκρέϋ
27 Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ - Στέλιος Καζαντζίδης, Καίτη Γκρέϋ
28 ΕΓΩ ΘΑ ΦΤΓΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ (Πες μου αν με βαρέθηκες) - Τάκης Μπίνης
29 ΑΣ ΕΙΝ' ΚΑΛΑ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ - Γιώτα Λύδια
30 ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ - Μάγια Μελάγια
31 ΕΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ - Στέλιος Καζαντζίδης, Καίτη Γκρέϋ
32 ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΩ - Στέλιος Καζαντζίδης
33 ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΔΕΝ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ - Καίτη Γκρέϋ
34 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΟΥ - Στέλιος Καζαντζίδης, Ζωή Νάχη
35 ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ - Στράτος Παγιουμτζής
36 ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ - Μάγια Μελάγια
37 15 ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ 15 ΝΥΧΤΕΣ - Πάνος Γαβαλάς
38 ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - Πάνος Γαβαλάς
39 ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ - Μαίρη Λίντα, Μανώλης Χιώτης
40 ΓΡΗΓΟΡΑ ή ΑΡΓΑ - Σταύρος Καμπάνης



17 Ιουνίου 2007

" Καλημέρα Κυρία Λύδια " - Γ. Νταλάρας, Γ. Λύδια

Σας θυμάμαι και σας θαυμάζω από πολύ μικρός. Τα τραγούδια σας, μαζί με κείνα της Καίτης Γκρέυ και της Πόλυς Πάνου γεμίζανε το σπίτι μας απ' τα ραδιόφωνα και τα γκρι πικ-απ της εποχής. Εσείς δεν το ξέρετε, αλλά εγώ, πιτσιρίκος τότε και φιλόδοξος υποψήφιος τραγουδιστής, έχω τραγουδήσει πολλές φορές μαζί σας, κάνοντας πότε τον Μπιθικώτση, πότε τον Καζαντζίδη και πότε τονΑγγελόπουλο.
Πολύ αργότερα, οι φίλοι μου κι εγώ, καινούριοι όλοι στο τραγούδι, σας αναζητήσαμε πολλές φορές «στήνοντας» τα προγράμματα μας. Σας ξαναβρήκα κάποια στιγμή, όταν γνώρισα το γιο σας. Ήμαστε συνομίληκοι και φαντάροι στην ίδια σειρά. «Είμαι γιος της Γιώτας Λύδια» μου είπε. Ξαφνιάστηκα και συγκινήθηκα πολύ.
Σήμερα είσαστε πάλι κοντά μας. Είναι μεγάλη μου τιμή που τραγουδήσαμε μαζί, όπως «τότε», στο ίδιο μικρόφωνο, στη συναυλία της Θεσσαλονίκης και στο στούντιο. Είναι μεγάλη μου τιμή που μοιραζόμαστε τα τραγούδια αυτού του δίσκου και την απόφαση σας να ξαναγυρίσετε . στο τραγούδι.
Καλημέρα κυρία Λύδια.

Γιώργος Νταλάρας

Το cd αυτό το έχω ριπάρει από δίσκο βινυλίου που βρίσκεται στη δισκοθήκη μου από την αρχή της κυκλοφορίας του...
Η αφορμή να τον καταθέσω εδώ ήταν η φίλη μου η aaz και το τραγούδι "Είναι Αργά" (είναι σύνθεση του Μανώλη Χιώτη Και το πρωτοτραγούδησε η Μάγια Μελάγια) το οποίο αρέσει πολύ και στους δυό μας !
Είναι φιλτραρισμένος σε άριστη εγγραφή ! Βέβαια υπάρχουν και covers τα οποία δημιούργσησα μόνος μου και δεν ξέρω αν σας ικανοποιούν..?
Από τους καλύτερους λαϊκούς δίσκους της δεκαετίας του '80, με δύο πολύ μεγάλες φωνές να ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μιαν εξαιρετική από πάσης πλευράς δουλειά. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1984 και σήμανε την επιστροφήστη δισκογραφία μιας σπουδαίας τραγουδίστριας, που έγραψε χρυσές σελίδες στο ελληνικό τραγούδι κυρίως το χρονικό διάστημα 1958-1970.
Το άλμπουμ "Καλημέρα Κυρία Λύδια" γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, αφού ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 180.000 αντίτυπα! Μέσα από την άκρως ενδιαφέρουσα βιογραφία της με τίτλο «Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα», η Γιώτα Λύδια αφηγείται με λεπτομέρειες το παρασκήνιο αυτής της συνεργασίας. Αναφέρει λοιπόν ότι δεν ήθελε να επανέλθει στα στούντιο ηχογράφησης, ωστόσο πρώτα ο παραγωγός Γιώργος Μακράκης κι εν συνεχεία ο Γιώργος Νταλάρας την έπεισαν να το κάνει. Η ιδέα ήταν να ερμηνεύσουν οι δυο τους παλιά λαϊκά τραγούδια και ιδιαίτερα ορισμένα που είχε πει σε πρώτη εκτέλεση ο Στέλιος Καζαντζίδης, αφού τα έξι από τα δεκαπέντε του άλμπουμ πρωτοτραγουδήθηκαν από εκείνον.
Η μεγάλη τραγουδίστρια αποκαλύπτει επίσης ότι το «Κάψε-κάψε» ήταν επιθυμίατου γιου της να το πει κι ενώ στην αρχή αρνήθηκε, στη συνέχεια το δοκίμασε στο στούντιο κι αφού όλοι οι παρευρισκόμενοι «τρελάθηκαν» από την ερμηνεία της, μπήκε κανονικά στο δίσκο. Εξάλλου, ξανατραγούδησε το «Πες μου γιατί» που ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της στα χρόνια του '60 και κατόπινεπιμονής του Νταλάρα το «Ή εμένα ή την άλλη», που είχε πει σε πρώτη εκτέλεσηη Φωτεινή Μαυράκη.
Όσον αφορά τον Γιώργο Νταλάρα, αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι πέρα και πάνω από όλα τα άλλα είναι ένας γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής και αποδίδει μοναδικά τα τραγούδια που του αναλογούν. Ειδικά το «Είναι αργά» έχει να κάνει με τις παιδικές του μνήμες, αφού στο οπισθόφυλλο αναφέρει ότι θυμάται τον πατέρα του να το λέει με έναν ιδιαίτερο τρόπο που προσπάθησε να «πιάσει» κι ο ίδιος τραγουδώντας το στο δίσκο αυτό.
Στον ίδιο χώρο καλωσορίζει τη Γιώτα Λύδια με σημείωμά του κι ευχαριστεί όλους τους συμμετέχοντες στη συγκεκριμένη δουλειά.
Δεύτερες φωνές κάνουν η Γλυκερία, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης και η Χάρις Αλεξίου

Έτος κυκλοφορίας: 1984
Είδος: Λαϊκά
Περιεχόμενα:
1. Κάψε-κάψε (Β. Βασιλειάδη - Πυθαγόρα) Γ. Λύδια
2. Μέσα στο έρημο σπιτάκι (Στ. Καζαντζίδη) Γ. Νταλάρας
3. Πες μου γιατί (Στ. Ατταλίδη - Κ. Βίρβου) Γ. Λύδια
4. Είναι αργά (Μ. Χιώτη - Χρ. Κολοκοτρώνη) Γ. Νταλάρας
5. Ή εμένα ή την άλλη (Τ. Σούκα - Ηρ. Παπασιδέρη) Γ. Λύδια
6. Το ψωμί της ξενιτιάς (Ι. Βασιλόπουλου - Ε. Ατραϊδη) Γ. Νταλάρας
7. Ανεβαίνω σκαλοπάτια (Απ. Καλδάρα) Γ. Λύδια
8. Ίσως αύριο (Β. Τσιτσάνη) Γ. Νταλάρας
9. Το 'ξερα πως θα μου φύγεις (Β. Τσιτσάνη) Γ. Λύδια
10. Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (Γ. Ζαμπέτα - Χ. Βασιλειάδη) Γ.Νταλάρας
11. Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι (Απ. Καλδάρα - Ευτ. Παπαγιαννοπούλου) Γ. Λύδια
12. Φεγγάρι χλωμό (Γρ. Μπιθικώτση - Δ. Γκούτη) Γ. Νταλάρας
13. Κυκεώνας (Γ. Μουφλουζέλη) Γ. Λύδια - Γ. Νταλάρας
14. Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις (Απ. Καλδάρα - Ευτ. Παπαγιαννοπούλου) Γ. Λύδια - Γ. Νταλάρας
15. Αυτή η νύχτα μένει (Στ. Καζαντζίδη) Γ. Λύδια - Γ. Νταλάρας

16 Ιουνίου 2007

" Χειμωνανθός " - Γιάννης Χαρούλης

Ο Γιάννης Χαρούλης δεν μας είναι άγνωστος. Είναι μια από τις πιο σημαντικές νέες φωνές του έντεχνου ρεπερτορίου, που συνδυάζεται ταυτόχρονα λόγω καταγωγής του, με την μοναδικότητα του παραδοσιακού στοιχείου.

Το "Χειμωνανθός" είναι το πρώτο του άλμπουμ στην ΕΜΙ, σε παραγωγή του Μάνου Ξυδού από τους ΠΥΞ-ΛΑΞ. Ακούστε τη μοναδικότητα της φωνής του στο "Ένα γύρο το φεγγάρι" ή τον τέλειο συνδυασμό του με τη φυσαρμόνικα του Πάνου Κατσιμίχα στο "Εκατόφυλλα". Ταξιδέψτε στην μουσική παράδοση της Κρήτης με τη διασκευή του "Βοσκαρουδάκι αμούστακο" του Κώστα Μουντάκη και ανακαλύψτε μια από τις μεγαλύτερες νέες φωνές του ελληνικού τραγουδιού.
Ο Γιάννης Χαρούλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στα Έξω Λακώνια, Αγίου Νικολάου. Ο πατέρας του γλύπτης- του έδειξε σε ηλικία 6 ετών μαντολίνο. Σε λίγο καιρό είχε μάθει να παίζει και να τραγουδά το παραδοσιακό "Τούτο το μήνα ". Τρία χρόνια αργότερα πήρε το πρώτο του λαούτο και μελετούσε την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης. Δεκαπέντε ετών άρχισε να παίζει επαγγελματικά σε πανηγύρια.
Το 2000 γνώρισε τον Χρήστο Θηβαίο. Έτσι τον Ιούλιο του 2002 ο Χρήστος κάλεσε τον "μικρό του αδελφό" όπως τον αποκαλεί στο Λυκαβηττό σε μια συναυλία αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη. Ο Χρήστος Θηβαίος αρχικά ήταν προγραμματισμένο να πει , σε εκείνη την συναυλία, τρία τραγούδια. Είπε ένα αφού τα άλλα δύο τα είπε ο Γιάννης. "Κόσμε χρυσέ" και "Οι πόνοι της Παναγιάς".
Τον Φεβρουάριο του 2003 κυκλοφορεί ο δίσκος "Γύρω μου και εντός" με συνθέτη τον Μιχάλη Νικολούδη και παραγωγό τον Μιχάλη Κουμπιό. Ένα μήνα μετά φεύγει φαντάρος και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει στο πρόγραμμα της Μελίνας Κανά στα "13 φεγγάρια". Έπειτα ξεκινά live σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλα και συναυλίες στην επαρχία. Τον επόμενο χειμώνα κάνει μια σειρά εμφανίσεων με τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Ο "Χειμωνανθός", το δεύτερο προσωπικό album του Γιάννη Χαρούλη προεξοφλούμε ότι θα είναι από τα albums για το οποία θα γραφτούν πολλά, θα συζητηθούν ακόμα περισσότερα, αλλά πάνω απ' όλα θα τραγουδηθεί και θα αγαπηθεί γιατί είναι φτιαγμένο με πρωτογενή υλικά, με τραγούδια που έρχονται κατευθείαν από την πηγή της δημιουργίας και βρίσκουν τον ιδανικό ερμηνευτή τους στο πρόσωπο του Γιάννη Χαρούλη. Συμμετέχουν με τα τραγούδια τους, τη μουσική τους και τους στίχους τους οι: Μάνος Ελευθερίου, Κώστας Μουντάκης, Διονύσης Τσακνής, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάνος Ξυδούς, Δημήτρης Υφαντής, Κώστας Παρίσης, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Κώστας Σπηλιωτάκος, Γιώργος Γαρεφαλάκης, Ελένη Φωτάκη, Ματίνα Κουντουρόγιαννη, Λάμπης Κουντουρόγιαννης ενώ σε 3 τραγούδια τη μουσική έχει γράψει ο ίδιος ο Γιάννης Χαρούλης, και σε ένα τραγούδι παίζει φυσαρμόνικα ο Πάνος Κατσιμίχας. Την παραγωγή έχει επιμεληθεί ο Μάνος Ξυδούς.

Έτος κυκλοφορίας: 2006
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
1. Ένα γύρο το φεγγάρι

2. Στις χαραυγές ξεχνιέμαι
3. Σύννεφα του γιαλού
4. Δύση και Ανατολή
5. Σαν τα ρολόγια
6. Χειμωνανθός
7. Τι συμβαίνει εδώ;
8. Το όνειρο του πολεμιστή
9. Βρέχει
10. Του πρωϊνού
11. Βοσκαρουδάκι αμούστακο
12. Εκατόφυλλα

15 Ιουνίου 2007

" Συνάντηση " - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πάνε 13 χρόνια που ο «μικρός» με την αλογοουρά και το καθαρό βλέμμα μάς συστήθηκε μέσα από μια σειρά εξαιρετικών τραγουδιών του Νίκου Ζούδιαρη. Στη διαδρομή του από τότε, δεν τον εκτιμήσαμε μόνον ως ερμηνευτή αλλά και ως συνθέτη ή στιχουργό σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών.
Αυτές τις πλευρές του ταλέντου του αποκαλύπτει αυτό το διπλό CD με τον τίτλο "Συνάντηση", που αποτελεί πραγματικά μια συνάντηση: ο Αλκίνοος συναντάει, μεταξύ άλλων, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Μανώλη Λιδάκη, τον Τζίμη Πανούση, την Ελευθερία Αρβανιτάκη κ.ά. σε τραγούδια που είτε έγραψε για εκείνους είτε τα μοιράστηκε μαζί τους.
Εδώ θα βρείτε και μια ανέκδοτη διασκευή του "Μπαξέ Τσιφλίκι" του Τσιτσάνη, που μεταφέρει την ηρωίδα του τραγουδιού... στο χάος μιας σύγχρονης μεγαλούπολης.
Επίσης να σημειώσω ότι σ' αυτά τα δύο δισκάκια θα βρείτε υπέροχα σπάνια και όχι ευρέως διαδεδομένα τραγούδια με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και όλους τους παρακάτω... ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δώρος Δημοσθένους, Κατερίνα Νιτσοπούλου, Δήμητρα Γαλάνη, Νίκος Ξυδάκης, Μανώλης Λιδάκης Σαβίνα Γιαννάτου Σοφία Παπάζογλου, Τζίμης Πανούσης
ΣΥΝΘΕΤΕΣ/ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ: Αλκίνοος Ιωαννίδης, Διονύσης Σαββόπουλος, Βασίλης Τσιτσάνης, Μιχάλης Σιγανίδης, Μανώλης Φάμελλος, Κώστας Χατζόπουλος, Γιώργος Ανδρέου, Μάνος Λοΐζος, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Αποστολάκης, Παύλος Σιδηρόπουλος
ΣΥΝΘΕΤΕΣ: Μίκης Θοεδωράκης, Randy Newman, Μάνος Χατζιδάκις, Γιώργος Χατζηπιερής, Νίκος Ξυδάκης, Γιάννης Σπάθας, Σπύρος Γιασαφάκης, Ηλίας Λιούγκος, Μανώλης Πάππος, Βαγγέλης Καρίπης
ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ: Παρασκευάς Καρασούλος, Λίνα Νικολακοπούλου, Βασίλης Νικολαϊδης, Ζωή Παναγιωτοπούλου, B.D. Foxmoor,
ΠΟΙΗΣΗ: Οδυσσέας Ελύτης, Κ.Π. Καβάφης,
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Άλκίνοος Ιωαννίδης

Έτος κυκλοφορίας: 2006
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
CD 1
1. Πάντα μπρος ταξιδιώτες (Διονύσης Σαββόπουλος)
2. Μπαξέ τσιφλίκι (Βασίλης Τσιτσάνης)
3. Ένα το χελιδόνι (Ελύτης-Θεοδωράκης)
4. Ο Διπλοπαρκαρισμένος (Μιχάλης Σιγανίδης)
5. Εγώ κι εσύ μαζί (με τον ΤζίμηΠανούση)
6. Μην τον ρωτάς τον ουρανό/All Alone am I (με τη Δήμητρα Γαλάνη)
7. Το καρυδότσουφλο (Δ. Καψάλης/Γιώργος Χατζηπιερής)
8. Ερωτόκριτος _ Κρητικός (με το Νίκο Ξυδάκης)
9. Αρετούσα (Μανώλης Λιδάκης)1
0. Γαλάζια Μυστικά (Μανώλης Φάμελλος)
11. Ένα τραγούδι για την Ελευθερία _ Ελευθερία Αρβανιτάκη
12. Δρομέας (με την Κατερίνα Νιτσοπούλου) - Κώστας Χατζόπουλος
13. Η μόνη Αλήθεια (Π. Καρασούλος, Γιώργος Ανδρέου)
14. Αίνιγμα (Νίκος Κυπουργός)
15. Η Επιστροφή του Ασώτου (Δημήτρης Αποστολάκης)
16. Πρώτη Μαΐου (Μάνος Λοΐζος)

CD 2
17. Saced (με τον Δώρο Δημοσθένους και τη Σαββίνα Γιαννάτου) Νίκος Κυπουργός
18. Της μικρής Κλωντίν τ' αμπέλι (με το Δώρο Δημοσθένους) Νίκος Κυπουργός
19. Όλα στο φως _ Ελευθερία Αρβανιτάκη
20. Κοίτα_κοίτα _ Λίνα Νικολακοπούλου, Δημήτρης Παπαδημητρίου
21. Ο Δεκέμβρης του 1903 (Κ.Π.Καβάφης/ Δ. Παπαδημητρίου)
22. Ιδαίοι Δάκτυλοι (Ορφικός ύμνος των Κουρπτών) Σπύρος Γιασαφάκης
23. Σαν τα κορίτσια που γελάν _Βασίλης Νικολαϊδης, Χρίστος Τσιαμούλης
24. Εθελοντές _ Ζωή Παναγιωτοπούλου, Ηλίας Λιούγκος
25. Του έρωτα Σημάδι _ Ελένη Τσαλιγοπούλου
26. Η Τέλεια παρεξήγηση (B.D. Foxmoor, Αλκίνοος Ιωαννίδης)
27. Το μπλουζ του αποχαιρετισμού _ Παύλος Σιδηρόπουλος
28. Οι παλιοί μας φίλοι _ Διονύσης Σαββόπουλος
29. Στον καινούριο Ουρανό (Σοφία Παπάζογλου) _ Αλ. Ιωαννίδης, Μ. Πάππος
30. Πάρε με στ' όνειρο _ Γιώργος Ανδρέου
31. Φνές Κρουστών _ Βασίλης Καρίπης
32. Συνάντηση _ Αλκίνοος Ιωαννίδης


13 Ιουνίου 2007

" Kramahoperrata II " - Διάφοροι Ερμηνευτές (Various)

Κομμάτια από τη hip hop σκηνή ή αν θέλετε low bap, όπως επιμένουν να την ονομάζουν οι Active Member και η παρέα τους.
Το συγκεκριμένο cd έχει κάτι διαφορετικό από τις συνήθεις low bap παραγωγές. Ίσως το γεγονός ότι σε πολλά τραγούδια δεν θα ακούσετε κάποιον να "ραπάρει"αλλά να τραγουδάει κανονικά. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το γεγονός οδηγεί εκτός"hip hop φιλοσοφίας", όμως το αποτέλεσμα ομολογώ πως μου άρεσε.
Στο cd συμμετέχουν λοιπόν και τραγουδούν οι Σωκράτης Μάλαμας, Μαρία Παπανικολάου, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Αθηνά Ρούτση, Απ' ευθείας Σύνδεση και ο Waldemar Bastos από την Πορτογαλία.
Άνθρωποι από διαφορετικούςχώρους που συγκέντρωσε η Freestyle και ολοκλήρωσε αυτή τη πρωτότυπη παραγωγή.
Ο B.D. Foxmoor και ο XRay, έχουν γράψει τη μουσική και τα λόγια των περισσότερων τραγουδιών, ενώ ο Jamoan συμμετείχε με την κιθάρα του και βοήθησε και στην παραγωγή του cd. Φυσικά υπάρχουν και πιο κλασικά low bap κομμάτια που παρουσιάζουν οι B.D. Foxmoor, X Ray, Sadahzinia, Τοτέμ, Stab, 843 και άλλα μέλη της παρέας της Freestyle.
Τα τραγούδια που συνδυάζουν low bap με τραγούδι θεωρώ πως παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εκπληκτικό το "άσε με μένα" με τον Χρήστο θηβαίο. Πολύ καλό το "της φωτιάς οι μάγοι" με τον Σωκράτη Μάλαμα. Το "δέντρο" που παρουσιάζουν οι Active Member, με την μελωδική φωνή της Αθηνάς Ρούτση στο ρεφρέν, το θεωρώ και αυτό πολύ καλή δουλειά. Δυνατή η "καληνύχτα απ' τον αέρα" με έναν B.D. Foxmoor όπως δεν τον έχετε ξανακούσει! Κιθάρα και latin μουσικό χρώμα στο "Encontro" που ερμηνεύει ο Πορτογάλος Waldemar Bastos. Από τα "classic low bap" επιλέγω το "πέρασμα", το "θα περιμένω φίλε" και το "ή θα χαθώ ή θα σωθώ".
Ένα κράμα από διαφορετικούς μουσικούς κόσμους, αυτό είναι τελικά η "Kramahoperrata II". Ένα επιτυχημένο πείραμα...

Έτος κυκλοφορίας: 2001
Είδος: Hip Hop / Low Bap
Περιεχόμενα:
01. Πέρασμα - B.D. Foxmoor
02. Άσε με μένα - Χρήστος Θηβαίος
03. Θα περιμένω - Μαρία Παπανικολάου
04. Θα περιμένω φίλε - Sadahzinia
05. Της φωτιάς οι μάγοι - Σωκράτης Μάλαμας
06. Encontro - Waldemar Bastos / XRay
07. Η τέλεια παρεξήγηση - Αλκίνοος Ιωαννίδης
08. Άλλη μια παρεξήγηση - XRay / Τοτέμ
09. Ένα γεια από το Queensbridge - Prodigy (Mobb Deep)
10. Ή θα χαθώ ή θα σωθώ - 843 / Βαρώνος / Ρινάτα / Ζερό / Τοτέμ /Τοιχοδιώκτες / Θηρίο / Xray
11. Εδώ γύρω - Απ' ευθείας Σύνδεση
12. Εδώ γύρω λοιπόν - Stab / Xray
13. Σ' είδαν παντού - Μαρία Παπανικολάου
14. Δέντρο - Active Member / Αθηνά Ρούτση
15. Ένα μυστικό jam στο οκτάγωνο / DJ Smartie Al
16. Μια καληνύχτα απ' τον αέρα / B.D. Foxmoor

12 Ιουνίου 2007

" Σαν Πεταλούδα " - Μαρία Παπανικολάου

Μαρία Παπανικολάου: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ασχολήθηκε με τη μουσική παίζοντας κιθάρα και πιάνο, και ξεκίνησε με εμφανίσεις σε στέκια της γενέτειράς της. Έχει τραγουδήσει πλάι στον Γιώργο Ζήκα, τη Βάσω Αλαγιάννη και τον Πέτρο Δουρδουμπάκη, ο οποίος και έγραψε τα τραγούδια στον πρώτο της δίσκο "Σαν πεταλούδα". Είναι μόνιμη συνεργάτης του Σωκράτη Μάλαμα.
Η Μαρία Παπανικολάου είναι τραγουδίστρια ή καλύτερα ερμηνεύτρια. Είναι ένα χαρούμενο ονειροπόλο κορίτσι που τραγουδά, ονειρεύεται και δημιουργεί. Έχει τους δικούς της ηθικούς- μουσικούς κώδικες που καμιά φορά δεν συνάδουν με τους κώδικες της εποχής μας. Αυτό την κάνει να μένει μακριά από τις μεγάλες σκηνές και το προσκήνιο. Παρ’ όλα αυτά ονειρεύεται και προσπαθεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.
Η πρώτη της δισκογραφική δουλειά βγήκε με τον Πέτρο Δουρδουμπάκη, πριν δέκα χρόνια (1997) με τίτλο "Σαν Πεταλούδα", με κάποια τραγούδια επανεκτελέσεις που τα είπε η Γλυκερία και η Λεγάκη, κάποια πολύ όμορφα τραγούδια...

Έτος κυκλοφορίας: 1997
Είδος: έντεχνο/λαϊκό
Περιεχόμενα:
1 ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ
2 ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
3 ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
4 ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ
5 Ω ΜΩΡΟ ΜΟΥ
6 ΦΥΓΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
7 ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ
8 ΒΑΡΥ-ΕΛΑΦΡΥ
9 ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ
10 ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ
11 ΑΓΑΠΗ
12 ΗΛΙΟΣ

11 Ιουνίου 2007

" Παραμύθια " - Σωκράτης Μάλαμας


"Παραμύθια" (1991) Ο δεύτερος δίσκος του Σωκράτη Μάλαμα.
Συμμετέχουν η Μελίνα Κανά, ο Ν. Παπάζογλου και η Όλγα Δαραινίτη. Μια δουλειά στην οποία ο συνθέτης αρχίζει να μας φανερώνει σιγά σιγά και το λαϊκό του πρόσωπο.
Ο Σωκράτης Μάλαμας έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για έναμεγάλο διάστημα δίδασκε μουσική στο Ωδείο.
Με τους δίσκους "Ασπρόμαυρες Ιστορίες" (1989) & "Παραμύθια" (1991), στους οποίους ο Σωκράτης Μάλαμας γράφει και ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του, δημιουργεί ένα έντονο προσωπικό ύφος.


Έτος κυκλοφορίας: 1991
Είδος: έντεχνο/λαϊκό
Περιεχόμενα:
1 Μια βόλτα στα βαθιά
2 Πάμε να φύγουμε
3 Κυνηγάω τη σκιά μου
4 Ζητιάνος παρά υπουργός
5 Αράχνη
6 Μονόλογος τρελλού
7 Κίρκη
8 Ο καιρός
9 Κανένας δεν ξέρει
10 Με πνίγεις
11 Ποντίκια στην αγορά

" Ασπρόμαυρες Ιστορίες " - Σωκράτης Μάλαμας

Η πρώτη απόπειρα του Σωκράτη Μάλαμα στην ελληνική δισκογραφία ήταν ατυχής καθώς η LYRA απέρριψε το υλικό του ως "μη εμπορικό". Συνέχισε να παίζει σε λαϊκά μαγαζιά, ανακατεύοντας, δειλά-δειλά, δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα, χωρίς φυσικά να αναφέρει ότι ο ίδιος τα έχει γράψει...
Ο Σωκράτης Μάλαμας γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1957 στη Συκιά Χαλκιδικής. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας όπου είχε εγκατασταθεί μόνιμα με τους γονείς του. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα εφτά του χρόνια όταν και απέκτησε ένα μπουζούκι, δώρο του πατέρα του. Μέχρι τα δεκατρία του χρόνια δεν υπήρξε συνειδητά σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική μέχρι που πήρε την πρώτη του κιθάρα. Δεκαεπτά ετών ξεκινά μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και μόλις τελειώνει το Λύκειο αφήνει και πάλι την Ελλάδα για τη Γερμανία όπου και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Στουτγάρδης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κατεβαίνει στην Αθήνα για σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του όπως ο ίδιος έχει πει, έχοντας δασκάλους τον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και το Νότη Μαυρουδή.
Από το 1980 είναι επαγγελματίας μουσικός . Εργάστηκε ως δάσκαλος κιθάρας καθώς και σε λαϊκά μαγαζιά για αρκετό καιρό, ενώ τα τελευταία χρόνια πριν ξεκινήσει την προσωπική του δισκογραφία ανήκε στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου.
Συνέχισε να παίζει σε λαϊκά μαγαζιά, ανακατεύοντας, δειλά-δειλά, δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα, χωρίς φυσικά να αναφέρει ότι ο ίδιος τα έχει γράψει... Τα τραγούδια αυτά άκουσε και αναγνώρισε ο Νίκος Παπάζογλου οπότε τον πείθει να μπει στο studio και να ετοιμάσει την πρώτη του δουλειά η οποία κυκλοφορεί με τίτλο "Ασπρόμαυρες Ιστορίες" το 1989.
Στίχοι, μουσική και ερμηνεία Σ. Μάλαμα. Την ενορχήστρωση και την ηχοληψία επιμελήθηκε ο Νίκος Παπάζογλου. Μπαλάντες με λιτούς αλλά άμεσους στίχους, που σε βάζουν αμέσως στο νόημα, δεμένοι μουσικά πανέμορφα. Τραγούδια από αυτό το δίσκο είναι γραμμένα αρκετά χρόνια πριν την έκδοσή τους...

Έτος Κυκλοφορίας: 1989
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
1 Καρφί (Σαν κάτι να σε καίει)
2 Όλα τ' αρνιέμαι
3 Παίρνω τους δρόμους
4 Πίνω-πληρώνω για το χθες
5 Λάσπες
6 Ανάσες βιαστικές
7 Στέλλα
8 Πάντα μυστικά
9 Διεκδικώ σκληρά
10 Έχω 40 πυρετό
11 Καληνύχτα
12 Δυο κι άλλα δυο βήματα

08 Ιουνίου 2007

" Οι Πρώτες Ηχογραφήσεις " - Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Δίφωνο 123)

Στο Περιοδικό Δίφωνο Νο123, που κυκλοφόρισε τον Δεκέμβριο του 2005 υπήρχε το cd του Θανάση Παπακωνσταντίνου "Οι Πρώτες Ηχογραφήσεις", με το ακόλουθο σημείωμα για το δισκάκι:
Nα κυκλοφορώ πρωτόλειες ηχογραφήσεις - τα ονομαζόμενα και demo (ίσως από το δαίμων) - είναι σαν να βγαίνω βόλτα στην πλατεία με το σώβρακο. Kι αυτό γιατί εκείνες τις στιγμές των πρώτων ηχογραφήσεων με διακατέχει μια αφέλεια, ανεξάρτητα από την πρόοδο της ηλικίας μου. Γιατί το κάνω λοιπόν; Πρώτα, γιατί είμαι μανούλα στην αυτοαποκαθήλωση. Kι ύστερα, γιατί θέλω να βάλω σε δοκιμασία την εξαιρετική σχέση που έχει αναπτυχθεί μ' αυτούς που μ' ακούνε. Mια σχέση αντέχει όταν γουστάρεις τον άλλο όχι μόνο καλλωπισμένο αλλά ακόμα κι όταν είναι με την τσίμπλα στο μάτι...
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Υ.Γ.: Πρέπει να ευχαριστήσω όλους τους αφανής ήρωες που με βοήθησαν στις πρώτες ηχογραφήσεις για πάνω από 20 χρόνια. Ιδιαίτερα το Χριστόφορο Ρίζο καιτο Θανάση Κεφάλα.

"Οι Πρώτες Ηχογραφήσεις" (Δίφωνο 123)
Έτος κυκλοφορίας: 2005
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
1. Το ματσιφτάρι
2. Απόψε
3. Σώμα που χορεύεις
4. Η λάθος μοιρασιά
5. Φιλί αμέθυστο
6. Άτμαν

" Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη " - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στον Τύρναβο του Νομού Λάρισας το 1959.
Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Α.Π.Θ.. Η πρώτη συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν με τα τραγούδια "Λεγεωνάριος" και "Μαύρος γάτος" στον δίσκο "Διαίρεση" τουΒασίλη Παπακωνσταντίνου (πρόκειται για απλή συνωνυμία).
Είναι παντρεμένος,έχει δύο παιδιά, και ζεί στη Λάρισα.
Η μουσική του συνήθως κατηγοριοποιείται στην "έντεχνη μουσική" και συνδυάζει στοιχεία ροκ, λαϊκής και παραδοσιακής ελληνικής μουσικής. Βέβαια, ο ίδιος έχει αναφέρει χαριτολογώντας σε συνέντευξή του ότι δεν είναι καλλιτέχνης έντεχνης μουσικής αφού θεωρεί τον εαυτό του άτεχνο !
Τον Μάιο του 1995, κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο
"Στην Ανδρομέδα και στη Γη".
Ο Σωκράτης Μάλαμας και η Μελίνα Κανά πλαισιώνουν τον Θανάση στο τραγούδι. Ο Σωκράτης έχει αναλάβει και την παραγωγή ενώ ενορχήστρωσε με τη βοήθεια του Στέργιου Γαργάλα και του Κώστα Θεοδώρου.
Όπως και στην πρώτη δουλειά του Θανάση έτσι και τώρα η κυκλοφορία γίνεται από τη Lyra μέσω του label Στρόγγυλοι Δίσκοι του Νίκου Παπάζογλου.
Τα ακούσματα του ποικίλλουν: από τα παραδοσιακά τραγούδια που πρωτογνώρισε στην "κοιλάδα των Τεμπών", πέρασε από τα ραδιοφωνικά καθιερωμένα τουΤσιτσάνη, του Καλδάρα, του Καζαντζίδη, του Σαββόπουλου, την ποίηση του Μάρκου Βαμβακάρη.
Τώρα πια ακούει τα πάντα με μεγαλύτερη αδυναμία στον Philip Glass. Ο Tom Waits, ο Leonard Cohen και ο Manu Chao συγκαταλέγονται στις προτιμήσεις του μαζί με την αραβική μουσική έτσι όπως τη γνώρισε από τη Feiruz, τα ινδικά τραγούδια με τη Shankar αλλά και τα τραγούδια της Σικελίας-Κάτω Ιταλίας με τη φωνή της Rosa Balistreri.
Ο ίδιος στους δίσκους και στις συναυλίες του συνηθίζει να παίζει με τη "χειροποίητη μακρυμάνικη μπουζουκομάνα" του, δώρο του Ισίδωρου Παπαδάμου από τους Χειμερινούς Κολυμβητές...

Έτος κυκλοφορίας: 1995
Είδος: έντεχνο/παραδοσιακό
Περιεχόμενα:
1. Ανδρομέδα
2. Πλάνα ξενιτιά
3. Άστρο του πρωινού
4. Του κάτω κόσμου οι φυλακές
5. Κάτω απ' το μαξιλάρι
6. Νυχτέρι
7. Η βέρα
8. Δέντρο μοναχό
9. Η τράτα
10. Οι καλογέροι
11. Όσοι
12. Οι πότες της στρογγυλής τραπέζης

07 Ιουνίου 2007

" Μυστικά Τραγούδια " - Μελίνα Κανά

Η Μελίνα Κανά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη Σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της.
Με το τραγούδι άρχισε να ασχολείται από τα φοιτητικά της χρόνια.
Το 1987 εμφανίζεται στο Πλατώ της Θεσσαλονίκης, μια συνεργασία που θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια. Την περίοδο αυτή γνωρίζεται με τον μεγάλο συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και συνεργάζεται μαζί του.
Το καλοκαίρι του 1989 συμμετέχει στις καλοκαιρινές συναυλίες του Νίκου Παπάζογλου. Την περίοδο αυτή γνωρίζεται με τον Σωκράτη Μάλαμα και αργότερα η γνωριμία αυτή θα εξελιχθεί σε επαγγελματική συνεργασία.
Το καλοκαίρι του 1990 συμμετέχει στις συναυλίες της Χαρούλας Αλεξίου καθώς και στις συναυλίες του Νίκου Ξυδάκη.
Το 1991 κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό της δίσκο "Μυστικά Τραγούδια" τον οποίο υπογράφει ο Νίκος Μαμαγκάκης, σε στίχους Μιχάλη Γκανά.
Το χειμώνα του 1991 συμμετέχει σε συναυλίες μαζί με τον Σωκράτη Μάλαμα και εμφανίζεται με τον Νίκο Ξυδάκη στο Μέγαρο Μουσικής. Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με τον Βαγγέλη Γερμανό και με τον Δημήτρη Κοντογιάννη.
Η Μελίνα Κανά είναι εκρηκτική και σαρωτική σαν προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος προσιτός, μετρημένος που δεν επιδίδεται σε φλυαρίες ανούσιες. Έχει πλήρη συνείδηση των λόγων της και είναι θαρραλέα. Για την υπέροχη, βελούδινη φωνή της, δε χρειάζονται συστάσεις. Έχει καταξιωθεί με το σπαθί της και οι επιλογές της τη δικαιώσανε.
Μια γυναίκα πρότυπο, ένας άνθρωπος με πλούτο ψυχής...

Έτος κυκλοφορίας: 1991
Είδος: έντεχνο
Περιεχόμενα:
1. ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ
2. Σ' ΕΙΧΑ ΚΙ ΕΦΕΓΓΑ
3. ΠΡΩΙ
4. ΔΕΝ ΘΕΛΩ
5. ΣΕ ΧΑΝΩ
6. TATOO
7. ΓΥΑΛΙΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
8. ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ
9. ΕΧΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
10. ΟΝΕΙΡΟ
11. ΣΩΜΑ

" Φέγγει Αλλιώτικα " - Μελίνα Κανά

Δύο χρόνια μετά το ουσιαστικά πρώτο προσωπικό της άλμπουμ η Μελίνα Κανά, μια από τις καλύτερες φωνές και παρουσίες στην ελληνική έντεχνη μουσική σκηνή, κυκλοφορεί το 2003 τη νέα της δουλειά με τίτλο «Φέγγει Αλλιώτικα».
Μέχρι τώρα οι συνεργασίες της ήταν με πολύ σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Μαμαγκάκης και άλλοι. Έτσι και αυτή τη φορά διάλεξε κάτι αντάξιο και συνεργάστηκε αποκλειστικά, με τον Θοδωρή Παπαδόπουλο στην μουσική και την Σμάρω Παπαδοπούλου στον στίχο. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής δικαιώνει τους συντελεστές αλλά και τους τελικούς αποδέκτες, δηλαδή τους ακροατές οι οποίοι αποτελούν και το κύριο αγοραστικό κοινό, με δέκα πολύ καλά τραγούδια.
Δέκα τραγούδια σε δρόμους λαϊκούς και ανατολίτικους περιέχει το καινούργιο άλμπουμ της Μελίνας Κανά. Τη μουσική υπογράφει ο Θοδωρής Παπαδόπουλος (της Οπισθοδρομικής Κομπανίας) και τους στίχους η Σμαρώ Παπαδοπούλου. Όμως, σε πείσμα του τίτλου, κάθε άλλο παρά "Φέγγει Αλλιώτικα" στη νέα αυτή δουλειά. Όσο τα track διαδέχονται το ένα το άλλο, τόσο η αίσθηση του deja vu γίνεται πιο έντονη. Σε επίπεδο μουσικής έχουμε "αυτά που λέει συνήθως η Μελίνα", δηλαδή απόηχους από τα "Λάφυρα" ή το "Γερακάρη". Το τραγούδι «Aρνηση», ένα πολύ καλό χασάπικο, τείνει ήδη να γίνει ένα από τα πιο κλασικά τραγούδια της καριέρας της. Αξίζει όμως να προσέξετε και τα τραγούδια «Μια μικρούλα στιγμή», «Αρτέμιδα» αλλά και τη συμμετοχή του Θοδωρή Παπαδόπουλου στο τραγούδι «Ψυχή γεφύρι».
Την διεύθυνση παραγωγής είχε ο Γιώργος Κυβέλος και την ενορχήστρωση ο Γιώργος Ζαχαρίου.Το album είναι γεμάτο με καλά τραγούδια που ακούγονται ευχάριστα. Μια πλειάδα φυσικών οργάνων συνοδεύουν την ερμηνεία της Μελίνας, όπως βιολί, λαούτο, γκάιντα, τσέλο, μπαγλαμάς, κιθάρα, πιάνο και πολλά άλλα...
Ένα cd που εύκολα χαρακτηρίζεται «κλασικό» για να είναι στη δισκοθήκη σας !
Την διεύθυνση παραγωγής είχε ο Γιώργος Κυβέλος και την ενορχήστρωση έχει κάνει ο Γιώργος Ζαχαρίου.

Έτος κυκλοφορίας: 2003
Είδος: έντεχνο/λαϊκό
Περιεχόμενα:
1. Αρνηση
2. Ποιάν αγάπη
3. Πρώτο φιλί
4. Αρτέμιδα
5. Μια μικρούλα στιγμή
6. Αν δεν σε δω
7. Ψυχή γεφύρι
8. Της αγάπης βοτάνι
9. Με δυο ευχές
10. Φέγγει αλλιώτικα

06 Ιουνίου 2007

" Γενναίοι Έρωτες " - Μελίνα Κανά

Η Μελίνα Κανά πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1991 με τον δίσκο του Νίκου Μαμαγκάκη "Μυστικά τραγούδια". Ο κόσμος την έμαθε & την αγάπησε όμως με το τραγούδι "Μεταξωτά" του Σωκράτη Μάλαμα, που αποτέλεσε ουσιαστικά την αφετηρία για μια επιτυχημένη μουσική πορεία τα επόμενα χρόνια. Εκτός απ’τη συνεργασία της με τον Σωκράτη Μάλαμα, η Κανά έχει συνεργαστεί επανηλειμμένως δισκογραφικά με τον λαρισαίο Θανάση Παπακωνσταντίνου, ενώ έχει συμμετάσχει σποραδικά σε διάφορους δίσκους άλλων δημιουργών, όπως του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Νίκου Ξυδάκη, της Φένιας Παπαδόδημα, του Βασίλη Παϊτέρη, του Πέτρου Δουρδουμπάκη κλπ.

Η Μελίνα Κανά είναι μια νέα λαϊκή (κυρίως) τραγουδίστρια, που έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να διευρύνει τους ορίζοντές της και να κάνει το όνομά της γνωστό στην Ελλάδα αλλά & στο εξωτερικό. Ξεκίνησε να τραγουδάει εντελώς ερασιτεχνικά, σε μικρούς χώρους της Θεσσαλονίκης, όπου γεννήθηκε & μεγάλωσε. Εκεί, στη Θεσσαλονίκη σπούδασε (στη φιλοσοφική σχολή), τραγουδώντας παράλληλα για το κέφι της, μαζί με την αδερφή της, την Λιζέτα Καλημέρη, επίσης τραγουδίστρια. Τα καλοκαίρια εκείνα μπορούσε κανείς να βρει τις δύο αδερφές σε μια μπουάτ της Σίφνου, όπου σιγά σιγά "έμαθαν" το πάλκο, πολύ πριν κυκλοφορήσουν οι πρώτοι τους δίσκοι.
Το 1991 ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό της δίσκο "Μυστικά τραγούδια τον οποίο υπογράφει ο Νίκος Μαμαγκάκης, σε στίχους Μιχάλη Γκανά.
Συμμετέχει στους δίσκους "Παραμύθια" του Σωκράτη Μάλαμα και "Πάμε τσάρκα". Το χειμώνα συμμετέχει σε συναυλίες μαζί με τον Σωκράτη Μάλαμα και εμφανίζεται με τον Νίκο Ξυδάκη στο Μέγαρο Μουσικής. Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με τον Βαγγέλη Γερμανό και με τον Δημήτρη Κοντογιάννη.
Το 1997 ηχογραφεί τον πέμπτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο "Γενναίοι έρωτες" σε μουσική Στάμου Σέμση και στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη. Σταθμός στην καριέρα της ήταν επίσης η εμφάνισή της, το 1999, στο φεστιβάλ Sfinks, στην Αμβέρσα του Βελγίου. Η εμφάνισή της εκεί αποτέλεσε ένα άνοιγμα προς το εξωτερικό, & οδήγησε στην διεθνή κυκλοφορία του δίσκου "Melina Kana- Portrait" σε παραγωγή της γερμανικής Network...

"Γενναίοι έρωτες"
Έτος κυκλοφορίας: 1997
Είδος: έντεχνο/λαϊκό
Περιεχόμενα:

1. Αργοναύτες-πεζοναύτες
2. Είσαι γλυκό του κουταλιού
3. Αχ! να περάσει ο πυρετός
4. Ένα πλοίο η Ρεβέκκα
5. Τέσσερα φιλιά
6. Η νύχτα έχει όνομα
7. Το μυστήριο με μένα
8. Έτσι είμαστε οι άνδρες
9. Τα φώτα στο διάστημα
10. Τόπος χρόνος θα υπάρξει

04 Ιουνίου 2007

" Ρεμπέτικο Σεργιάνι "

Οι ρίζες του ρεμπέτικου τραγουδιού μπορούν να αναζητηθούν αφενός στη μουσική των παραλίων της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης, αφετέρου σε τραγούδια των φυλακών, η ύπαρξη των οποίων αναφέρεται από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο και στη Μικρά Ασία τα«Καφέ Αμάν». Αυτά ήταν καφενεία στα οποία οι θαμώνες διασκέδαζαν με ζωντανή μουσική. Οι χώροι αυτοί αποτέλεσαν ένα από τα λίκνα του ρεμπέτικου, μαζί μετην φυλακή, την ταβέρνα και τον τεκέ...
"Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μικρά απλά τραγούδια που τραγουδούν απλοί άνθρωποι. ...είναι στο βάθος μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια "γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος στο βιβλίο του "Ρεμπέτικα τραγούδια".
Η ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού είναι αξιοπρόσεχτη από το γεγονός και μόνο ότι διαδραματίζεται σε τόσο στενό χρονικό διάστημα (περίπου 30-40χρόνια) και ταυτόχρονα όμως έχει τόση μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη του Ελληνικού τραγουδιού. Ίσως τελικά να αποτελεί τον "συνδετικό κρίκο" της μουσικής του 19ου και 20ου αιώνα στην Ελλάδα.
Πολλοί και διάφοροι παράγοντες συνέβαλλαν στην δημιουργία του ρεμπέτικου αλλά και στην διαμόρφωση του κατά την διάρκεια της μικρής "ζωής" του. Τα δημοτικά τραγούδια , η Βυζαντινή και Βαλκανική μουσική , η Τούρκικη και ανατολίτικη μουσική αλλά και άλλοι, κοινωνικού περιεχομένου παράγοντες, όπως ο τρόπος ζωής (τεκέδες, φυλακές , παρανομία) και μεγάλα ιστορικά γεγονότα (καταστροφή της Σμύρνης το 22 και το κύμα της προσφυγιάς, η βιομηχανική επανάσταση και η άνοδος -και αργότερα κάθοδος- της αστικής τάξης, οι διάφοροι πόλεμοι -1897, Β' παγκόσμιος, εμφύλιος-) διαμόρφωσαν εκτός τωνάλλων και την ρεμπέτικη μουσική.
Καταθέτω λοιπόν, δέκα δισκάκια από την συλλογή "Ρεμπέτικο Σεργιάνι" για να πάρουμε μια πιο ολοκληρωμένη ιδέα και γεύση των ρεμπέτικων τραγούδιων...


CD - "ΕΞΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΑ"

CD - "ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ"


CD - "ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΣΜΥΡΝΗΣ"



CD - "ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ 1920-1945



CD - "ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙΚΑ"

CD - "ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ"



CD - "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"

CD - "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ"



CD - "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ"

02 Ιουνίου 2007

"...Γυναίκες Του Ρεμπέτικου "

Όπως είχα αναφέρει και σε καποιο άλλο θέμα μου ( "Greek Music From The Underground" ) με αφορμή το ρεμπέτικο τραγούδι, οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο δεν ήταν μόνο οι μάγκες του Πειραιά, αλλά κι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν οι γυναίκες του ρεμπέτικου τραγουδιού, που κι αυτές κρατάνε μια διαφορετική στάση σε σχέση με αυτήν της "καλής κοινωνίας" ή των γυναικών της υπαίθρου. Γυναίκες όπως η Στέλλα Χασκίλ, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου, η Σωτηρία Μπέλλου (μεταπολεμικά), η Νταίζη Σταυροπούλου, ή οι τραγουδίστριες του Σμυρναίικου-ρεμπέτικου όπως η Αμπατζή, η Εσκενάζη, η Παπαγκίκα, η Πολίτισσα άφησαν το στίγμα τους στο ρεμπέτικο τραγούδι.

"Γυναίκες του ρεμπέτικου" !!!
Τρία δισκάκια απείρου κάλλους με 64 τραγούδια από πρώτες ηχογραφήσεις των 78 στροφών.
Ακούγονται, σε πρώτες εκτελέσεις, οι Μαρίκα Παπαγκίκα, Ρόζα Εσκενάζη, Ρίτα Αμπατζή, Μαρίκα Πολίτισσα, Στέλλα Χασκίλ, Αγγελίτσα Παπάζογλου, Μαρίκα Καναροπούλου, Γεωργία Μυτάκη κ.α... Και η φωνή τους, σαν των παλιών Σειρήνων, ξεχύνεται μέσα από τα αυλάκια των παλιών δίσκων και μας κρατάει μαγεμένους, στο μελαγχολικό ταξίδι της ζωής.
Πριν όμως τις απολαύσουμε, καλό θα ήταν να πούμε δυό λόγια για την εξέλιξη του ρεμπέτικου τραγουδιού και να δούμε την κοινωνιολογική του σημασία και ιστορία του..!
Η Κοινωνιολογική ιστορία του ρεμπέτικου
της Μαρίας Κωνσταντινίδου.
ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (Τέλη του 1800 αρχές του 1900).
Ως το 1853, χρονιά που έγινε η πρώτη επίσημη απογραφή του πληθυσμού του νέου Ελληνικού Κράτους, τα αστικά κέντρα (σ' αυτόν τον χώρο) δεν είχαν ιδιαίτερη ανάπτυξη, αν και οι σχέσεις μεταξύ αγροτικών κοινοτήτων και αστικού κέντρου ήταν σε καθημερινό πλέον επίπεδο.
Οι νέοι κάτοικοι των, σε πρώτη ανάπτυξη, αστικών κέντρων προέρχονταν από τις ακόλουθες κατηγορίες:
Α. Τους Έλληνες που κατείχαν τις αρχές στις διάφορες επαρχίες και κωμοπόλεις (προεστοί) κατά τη διάρκεια της τουρκικής επιβολής.
Β. Τους πρώην αρματολούς και κλέφτες που είχαν πολεμήσει για την επανάσταση του 1821, τις χήρες και τα ορφανά όσων είχαν σκοτωθεί σ' αυτόν τον πόλεμο, τους χωρικούς, τους νησιώτες και ναυτικούς απ' όλα τα μέρη του νέου κράτους. Απ' αυτήν τη δεύτερη κατηγορία δημιουργήθηκαν τα κοινωνικά στρώματα, τα εξαρτημένα οικονομικά από τις οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες των καινούριων αστικών κέντρων της χώρας.
Γ. Τους Έλληνες της διασποράς, που έρχονταν από όλα τα μέρη της σκλαβωμένης ακόμη Ελλάδας και από τα διάφορα μέρη της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπου υπήρχε ελληνικός πληθυσμός.
Οι πρώτες «βιομηχανίες» του καινούριου κράτους δημιουργούνται ήδη από την πρώτη δεκαετία της ανεξαρτησίας του. Οι βιομηχανίες δημιουργούνται: α) όχι σαν εξέλιξη των παλιών βιοτεχνιών (οι οποίες είναι σε παρακμή, βρισκόμενες στο μέσο μεταξύ του ευρωπαϊκού και τοπικού κεφαλαίου) αλλά σαν έκφραση της καινούριας σχέσης μεταξύ κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων, β) σαν επέκταση της δραστηριότητας του εμπορικού κεφαλαίου των Ελλήνων της διασποράς, γ) σαν επενδύσεις του κεφαλαίου του δημιουργημένου από την ελληνική εμπορική ναυτιλία τα χρόνια πριν την επα­νάσταση και κατά τη διάρκεια αυτής.
Αλλά η πραγματική «βιομηχανική» ανάπτυξη (που δεν έφτασε ποτέ τα ευρωπαϊκά επίπεδα), καθώς επίσης και η πολεοδομική ανάπτυξη και σταθεροποίηση της Αθήνας, ως πρώτου οικονομικού και πολεοδομικού κέντρου της χώρας, γίνεται μετά το 1870-75, που συμπίπτει με την οικοδόμηση και ανάδειξη του Πειραιά σε κυριότερο λιμάνι της χώρας.
Από εκείνη την περίοδο (1870-75 και μετά) δημιουργείται σιγά-σιγά μια εθνική τάξη κεφαλαιούχων που είναι βασισμένη στις τοπικές δυνάμεις παραγωγής. Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν τη δραστηριότητα τους αρκετά, και κράτησαν περισσότερο μια συμπεριφορά προ­σφοράς ανάλογα με τη ζήτηση της, αγορά μόνο σε εθνικό επίπεδο και, εκτός τούτου, ήταν πάντα σε εξάρτηση από τη Δύση. Το 1909 οι ξένες επενδύσεις είχαν φτάσει το 63% επί του συνόλου των επενδύσεων σε ελληνικό έδαφος. Κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών της ζωής του νέου κράτους, οι πιο «μεγάλες βιομηχανικές ενότητες» είχαν συγκεντρωθεί, όπως είπαμε, στην Ερμούπολη - το λιμάνι της Σύρου (Κυκλάδες). Ο αριθμός των εργαζομένων σε όλη τη χώρα ήταν 7.342 με σταθερή δουλειά και 20.000-25,000 ήταν οι υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι, με δουλειές εποχιακές. Tο 1880 το κέντρο της οικονομικής δραστηριότητας είχε μετατοπιστεί προς την Αθήνα και τον Πειραιά, όπου υπήρχαν 38 εργοστάσια με μηχανές ατμοκίνητες και ενέργεια 978 CHV. Tο 1870 ο πληθυσμός της Αθήνας και του Πειραιά ήταν 60.000 κάτοικοι. Το 1889 ήταν 149.000 κάτοικοι. Το 1896 έφτανε τις 180.000 κατοίκους και εν τω μεταξύ επεκτείνονταν και τα σύνορα του Ελληνικού Κράτους: το 1881 με την Θεσσαλία και το 1908 με την Κρήτη. Στην Εθνική Δημογραφική Απογραφή του 1907 το σύνολο του πληθυσμού της χώρας ήταν 2.631.952 κάτοικοι, ενώ ο πληθυσμός Αθήνας-Πειραιά έφτανε τις 250.000 κατοίκους. Η αρχή της βιομηχανοποίησης, πάντα μέσα σε περιορισμένα πλαίσια, δημιούργησε καινούρια αστικά κέντρα με χαρακτηριστικά και λειτουργίες που οι κάτοικοι τους καλούνταν να αντιμετωπίσουν για πρώτη φορά. Οι καινούριες ελληνικές πόλεις στο δρόμο προς τη βιομηχανοποίηση τους είναι πολύ διαφορετικές από τις πόλεις αγορές, από τις πόλεις-παζάρια, κέντρα της βιοτεχνίας και χειροτεχνίας της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι καινούριες πόλεις λειτουργούν σαν κύριες οργανώτριες της παραγωγής και δημιουργούν στους κατοίκους τους καινούριες ψυχολογικές διαθέσεις, των οποίων οι αντιδράσεις είναι αρχικά σε ενστικτώδικο επίπεδο. Ενώ, όμως, περνούν τα χρόνια, οι αντιδράσεις τους και οι συνθήκες που τις δημιουργούν γίνονται συνείδηση στους νέους κατοίκους των πόλεων. Αυτή η συνειδητοποίηση καθορίζει την εργαστηριακή λειτουργία της δημιουργίας μιας νέας κουλτούρας, που θα αναλάβει ο πληθυσμός του νέου αστικού κέντρου να εκφράσει.
Τα κοινωνικά στρώματα, οι ρόλοι και οι σχέσεις αυτού του νέο συνθεμένου πληθυσμού-κόσμου δεν είναι ξεκαθαρισμένες και βρίσκονται σε συνεχείς μεταβολές από κάθε πλευρά: οικονομική, κοινωνική, πολιτική και κουλτούρας. Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι υποαπασχολούμενο με περιοδικές δουλειές και ζει κάτω από συνθήκες πολύ άσχημες. Δουλεύει στα εργοστάσια, στο λιμάνι, στην κατασκευή των σιδηροδρό­μων, σε μικροβιοτεχνίες, μικρομάγαζα διάφορα, μανάβικα, χασάπικα, τσαγκάρικα και άλλα. Και γενικά απασχολείται σε όλες τις πιθανές δουλειές που τα καινούρια αστικά κέντρα (κυρίως Αθήνα και Πειραιάς) μπορούν να προσφέρουν στο τέλος του 1800 - αρχές του 1900 στην Ελλάδα, όπου οι καινούριοι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να ακολουθήσουν τα μοντέλα ζωής και οικονομίας της Ευρώπης, εξαρτώμενοι από τα Δυτικά κεφάλαια και έχοντας να αντιμετωπίσουν διά­φορες, διεθνείς και εθνικές, οικονομικές κρίσεις.
Όλη η κυρίαρχη ιδεολογία και η πολιτική που ακολούθη­σαν οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν βασισμένη στην πολιτική και οικονομική εξάρτηση από τη Δύση. Οι διαδοχικές εξελίξεις που ακολούθησαν αυτήν την εξάρτηση σταθεροποίησαν τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις, για όλα τα προβλήματα της χώρας, και ακόμη καθόρισαν την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να αναγνωρίσουν τη λαϊκή κουλτούρα, διότι τη θεωρούσαν δημιουργία ανατολίτικης επίδρασης, πράγμα που είχε να κάνει με την ελληνική υποανάπτυξη. Η καταστροφή, λοιπόν, της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας (δεν τους ενδιέφε­ρε αν αυτό ήταν το πιο ζωντανό κομμάτι έκφρασης και ζωής αυτού του τόπου) ήταν αναγκαία, σύμφωνα με τις επίσημες αντιλήψεις, για το πλησίασμα της δυτικής κουλτούρας θεωρούσαν, επίσης, ότι η λαϊκή κουλτούρα ήταν σημάδι και θύμηση σκλαβιάς. Η κυρίαρχη ιδεολογία υποστήριζε τη θέση ότι η οικονομική και κοινωνική ευημερία βασίζεται όχι μόνο στην αποδοχή της δυτικής κουλτούρας, αλλά και στην άμεση αφομοίωση της από τον κόσμο, από το λαό, από όλους.
Τα μεσαία και ανώτερα στρώματα, αν και όχι ιδιαίτερα καθορισμένα, έχουν τα μέσα και τους λόγους που ακολουθούν την κυρίαρχη επίσημη ιδεολογία. Είναι η διευκόλυνση της οικονομικής και κοινωνικής τους ευημερίας. Σε αντίθεση με αυτά, τα κατώτερα στρώματα δεν έχουν άμεσους λόγους ούτε και την ευκαιρία να δεχτούν και να χρησιμοποιήσουν τις οικονομικές αξίες της Δύσης. Η κοινωνική τους θέση χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά τους μπροστά στην καινούρια ιδεολογία. Το ξέρουν ότι υπάρχει αλλά δεν δέχονται τις αρχές και τις αξίες της. Θέλοντας και ψάχνοντας και επιδιώκοντας να διατηρήσουν την ταυτότητα τους δημιουργούν ή απλώς εξελίσσουν την ήδη υπάρχουσα κουλτούρα τους, προσαρμόζοντας την στις καινούριες συνθήκες ζωής τους, φτιάχνοντας έτσι τη λαϊκή έκφραση, εθιμολογία, τρόπο ζωής, ιδεολογίας των αστικών κέντρων ή, θα μπορού­σαμε να πούμε, της Μητρόπολης.
Αυτά τα κατώτερα στρώματα είναι οι μοναδικές ομάδες όπου δεν φτάνει ο έλεγχος του κράτους και για τις οποίες το κράτος ενδιαφέρεται λιγότερο και συγχρόνως τις απωθεί στα πέριξ των αστικών κέντρων, όπου βρίσκουν το χώρο για να δημιουργήσουν και να εκφραστούν. Ο τρόπος έκφρασης αυτού του κόσμου, δηλαδή χορός, τραγούδι, ιδιαίτερη διάλεκτος «αργκό», θέατρο σκιών (καραγκιόζης), ακόμη και τρόπος σκέψης και αξιολόγησης της ζωής και των πραγμά­των της, είναι η μοναδική κουλτούρα που ο νεοέλληνας αναγνωρίζει σαν άμεσα σύγχρονη παράδοση του.
Είναι εκείνη που δημιουργήθηκε μετά από τo 1821, εξελισσόμενη από τα παλιά, προσαρμόστηκε στις καινούριες συνθήκες του νέου Ελληνικού Κράτους αλλά και δημιούργησε τις καινούριες συνθήκες αντίληψης, έκφρασης και νοοτροπίας.
Σ' εκείνη την εποχή, όπως είπαμε, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας της εξουσίας χωρίς δουλειά και χρήματα. Πολλοί απ' αυτούς ρίχνονται στις φυλακές για το παραμικρό.
Έτσι φαίνεται καθαρά η αδυναμία του νέου κράτους να λειτουργήσει σωστά και την ίδια στιγμή εκφράζεται από αυτόν τον κόσμο μια άρνηση συνεργασίας και συμμετοχής στο καινούριο κατεστημένο, που το θεωρεί απάνθρωπο και άδικο. Κατάσταση που βγαίνει καθαρά στα τραγούδια τους: «για την κατάσταση αυτή και την αιτία, κατηγορώ την κοινωνία», Από τους χώρους συνάντησης, επικοινωνίας και ψυχαγωγίας αυτών των κοινωνικών στρωμάτων, των ριγμένων στο περιθώριο, και από τις φυλακές του νέου Ελληνικού Κράτους γεννιούνται τα πρώτα τραγούδια της μετεπαναστατικής Ελλάδας.
Οι πιο διάσημες φυλακές της Ελλάδας εκείνη την εποχή ήταν το Γεντί-Κουλέ, που βρισκόταν έξω από τη Θεσσαλονίκη, και το Παλαμήδι, έξω από το Ναύπλιο. Ο Καρκαβίτσας επισκέφτηκε το Παλαμήδι ταξιδεύοντας στην Πελοπόννησο το 1880. Απ' αυτόν έχουμε τις πρώτες γραπτές αναφορές για τα τραγούδια στις φυλακές εκείνης της εποχής και για τη ζωή των φυλακισμένων, στο περιοδικό Εστία. Άλλοι συγγραφείς εκείνης της εποχής, όπως ο Παπαδια­μάντης και ο Δάφνης, στα βιβλία τους κάνουν αναφορά στον κόσμο του περιθωρίου, στον τρόπο ζωής τους και τη ζωή στη φυλακή.
Αυτές οι κοινωνικές περιθωριακές ομάδες στάθηκαν οι αρχειοφύλακες της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας, είναι εκείνες που ανέπτυξαν τις καινούριες σχέσεις και εκφράσεις κουλτούρας και αμφισβήτησαν και αντέδρασαν αυθόρμητα και υποσυνείδητα, έστω, στην επίσημη-κυρίαρχη δυτικόπληκτη ιδεολογία. Βέβαια αυτό το φαινόμενο δεν εμφανίστηκε μόνο στην Ελλάδα: κάθε χώρα έχει να κάνει αναφορές σε όμοιες ομάδες και κοινωνικά φαινόμενα ανάλογα με τις στιγμές της ιστορίας της. Φαινόμενα ανάλογα με το ρεμπέτικο είναι τα «Blues» της πόλης που δημιουργήθηκαν στους συνοικισμούς των μαύρων της Νέας Ορλεάνης, του Χάρλεμ, του Σικάγου, η «Samba» που γεννήθηκε στις παραγκουπόλεις της Βραζιλίας και το «Regge» των λαϊκών συνοικιών της Τζαμάικα.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ
Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, το έδαφος του Ελληνικού Κράτους διπλασιάστηκε, από 63.211 τ. χλμ. σε 120.308 τ.χλμ. Επεκτάθηκε στη Μα­κεδονία, στην Ήπειρο, στα νησιά του Αιγαίου και τη Δυτική Θράκη. Εκτός των άλλων, ο πληθυσμός του Ελληνικού Κράτους είχε μία αύξηση, από 2.630.952 κατοίκους που ήταν τότε, σε 4.718.221 κατοίκους. Αναφορικά με τα λαϊκά τραγούδια των αστικών κέντρων, η απελευθέρωση της Σαλονίκης, που ήταν ένα βασικό αστικό κέντρο-λιμάνι, στάθηκε πολύ σπουδαίο γεγονός. Γιατί συγχρόνως με την αύξηση του πληθυσμού και του εδάφους, απλώνεται και ο χώρος επίδρασης, δημιουργίας και ανάπτυξης του ρεμπέτικου. Αλλά πολύ πιο σπουδαία χρονολογία στάθηκε το 1922, όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με τις συνέπειες που θα δούμε παρακάτω.
Στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας κυριαρχούσε «η μεγάλη ιδέα», της ανάκτησης δηλαδή της Κωνσταντινούπολης, κέντρου της Ορθοδοξίας και του Βυζαντινού πολιτισμού. Από το 1453, που την κατέλαβαν οι Οθωμανοί, οι Έλληνες δεν έπαψαν να ελπίζουν και να επιθυμούν ιδιαιτέρως την επιστρο­φή στην Κωνσταντινούπολη. Όλα τα γεγονότα, τα σχετικά με την καταστροφή στη Μικρά Ασία και ειδικά την κατα­στροφή της Σμύρνης, έχουν σαν προέλευση τη Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή τον διακαή πόθο της επιστροφής στα μέρη του Βυζαντίου, αλλά, οπωσδήποτε, προήλθαν και από τον κακό πολιτικό χειρισμό του προβλήματος από την ελληνική κυβέρνηση. Η ελληνική κυβέρνηση πίστευε πως είχε κάνει μια πολύ" σταθερή συμφωνία με τον Loyd George έτσι ώστε η Αγγλία και οι άλλες δυνάμεις της Ευρώπης να υποστηρίξουν την επιχείρηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων για την εισβολή στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, χρησιμοποιώντας σαν βάση το λιμάνι της Σμύρνης. Ο πόλεμος ο βασισμένος στη «Μεγάλη Ιδέα» έγινε ιμπεριαλιστικός! Ο ελληνικός στρατός πλησίαζε στην Άγκυρα και κανείς δεν τον σταματούσε προς το παρόν αλλά οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν τον υποστήριξαν στη συνεχεία αυτής της επιχείρησης και συγχρόνως οι Έλληνες υποτίμησαν πολύ τις δυνάμεις του Κεμάλ Ατατούρκ. Ο ελληνικός στρατός στη συνάντηση του με τις τουρκικές δυνάμεις, αναγκάστηκε να υποχωρήσει χωρίς να έχει πουθενά σημείο ανεφοδιασμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της υποχώρησης συναντούσε Έλληνες που ζούσαν σε χωριά στο εσωτερικό της Τουρκίας, οι οποίοι άφηναν όλα τους τα υπάρχοντα και ακολουθούσαν τους Έλληνες στρατιώτες από φόβο για τα αντίποινα των Τούρκων. Έτσι, όλος αυτός ο κόσμος βρέθηκε στο λιμάνι της Σμύρνης που ήταν ήδη γεμάτο από ανθρώπους που είχαν έρθει από άλλες πόλεις και χωριά των παραλίων ακτών κοντά στη Σμύρνη.
Όλοι περίμεναν τα πλοία για να φύγουν για την Ελλάδα, διότι δεν ήταν δυνατό να παραμείνουν εκεί εξαιτίας των συνθηκών του πολέμου και της προέλασης των Τούρκων. Όμως τα πλοία των συμμάχων δεν ήθελαν να βοηθήσουν, μεταφέροντας όλον εκείνον τον κόσμο, για να μη δυσαρεστήσουν με την τουρκική κυβέρνηση. Σ' όλο εκείνο το χάος που επικρατούσε στο λιμάνι της Σμύρνης, η ίδια η πόλη κάηκε και στις φλόγες της χάθηκαν πολλά άτομα, ενώ άλλοι πνίγηκαν στη θάλασσα όπου είχαν πέσει για να σωθούν. Έτσι, την κακή διοίκηση και τον κακό χειρισμό των εθνικών προβλημάτων τα πλήρωσε πάλι ο πολύς ο κόσμος.
Το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ήταν μια διεθνής συμφωνία για υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στις δυο χώρες. Το κριτήριο γι' αυτήν την ανταλλαγή ήταν ουσιαστικά η θρησκεία και η εθνικότητα. Όποιος ήταν Έλληνας ορθόδοξος έπρεπε να εγκατασταθεί στην Ελλάδα και όποιος ήταν μουσουλμάνος να φύγει για την Τουρκία. Έτσι ένας ολόκληρος πληθυσμός 1.500.000 από τη Μικρά Ασία, την Καππαδοκία, την Τραπεζούντα και την Ανατολική Θράκη, άφηνε το χώρο στον οποίο είχαν ζήσει Έλληνες χωρίς εθνολογική και πολιτιστική διακοπή για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια. Το 1.500.000 πρόσφυγες χωρίς κατοικία και δουλειά αύξησε τον πληθυσμό του Ελληνικού Κράτους σχεδόν κατά το 1/4, προκαλώντας συγχρόνως οικονομική και κοινωνική κρίση στην ελληνική κοινωνία. Όπως ξέρουμε, η Ελλάδα ήταν μια μικρή χώρα στο δρόμο για την ανάπτυξη, και η συσσώρευση τόσου κόσμου δεν μπορούσε παρά να φέρει πολλές δυσκολίες στην οικονομική και κοινωνική απορρόφηση του. Η κυβέρνηση προσπάθησε να διαμοιράσει τους πρόσφυ­γες σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, αλλά οι πιο πολλοί συγκεντρώθηκαν στην περιφέρεια των τριών μεγαλυτέρων αστικών κέντρων της δηλαδή στην Αθήνα, Πειραιά και Σαλονίκη, όπου, παρ' όλο ότι η βιομηχανική ανάπτυξη ήταν ακόμη σε χαμηλό επίπεδο, σε σχέση με την Ευρώπη, υπήρχαν οπωσδήποτε μεγάλες πιθανότητες δουλειάς. Στους συνοικισμούς γύρω από τις τρεις αυτές πόλεις, οι πρόσφυγες ζούσαν μέσα σε παράγκες ή σε μικρά αυτοσχέ­δια σπίτια χωρίς μόνιμη δουλειά και κάτω από συνθήκες άθλιες.
Επίσης, ήταν συνηθισμένοι σ' έναν άλλο τρόπο ζωής, σε μιαν άλλη αντίληψη από αυτήν των Ελλήνων της κυρίως Ελλάδας. Ήταν πιο ανοιχτοί, πιο κοινωνικοί άνθρωποι, και η διασκέδαση τους περιλάμβανε όλα τα μέλη της οικογένειας τους. Δεν πήγαιναν να διασκεδάσουν πάντα μόνο οι άντρες της οικογένειας, όπως συνέβαινε εκείνη την εποχή στην κυ­ρίως Ελλάδα. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ήταν συνηθισμένοι σε έναν τρόπο ζωής της πόλης, κοσμοπολίτικο, αν λάβουμε υπ' όψη μας τις πολιτιστικές ανταλλαγές και επιδράσεις μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών που ζούσαν στα παράλια και το εσωτερικό της Μικράς Ασίας, της ανατολικής Θράκης και Κωνσταντινούπολης. Ακόμα, τα τραγούδια και οι χοροί τους, όπως έχουμε πει, ήταν πιο χαρούμενα. Η μουσική τους είχε τις ίδιες μουσικές ρίζες με το πρώτο ρεμπέτικο, είχε όμως κοινω­νικές αναφορές διαφορετικές. Η ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 στάθηκε μια δυνατότητα για αμοιβαία επίδραση ανάμεσα σε δύο στυλ τραγουδιών, σε δύο διαφορετικά αισθητικά και ουσιαστικά ύφη τραγουδιού, χορού, τρόπου ζωής και διασκέδασης.
Εν τω μεταξύ οι πρόσφυγες, στους αποκομμένους από το κέντρο συνοικισμούς, όπου ζούσαν, άνοιγαν μαγαζιά για να παίζουν τη μουσική τους, να τραγουδούν και να ακούνε τα τραγούδια τους. Σ' αυτά τα μαγαζιά, που ήταν πολλά, άρχισε να πηγαίνει και κόσμος που δεν ήταν στη Μικρά Ασία αλλά ζούσε στον ίδιο χώρο μ' αυτούς, στην περιφέρεια-περιθώριο της πόλης, κάτω από τις ίδιες συνθήκες υποαπασχόλησης και αποκλεισμού από το κέντρο. Από την άλλη μεριά, ο κόσμος που προερχόταν από τη Μικρά Ασία πήγαινε συχνά στους τεκέδες για να καπνίσει. Και αυτό για δύο λόγους: αρχικά το κάπνισμα ήταν συνήθεια ανατολίτικη και κατά δεύτερο λόγο εκείνοι που δεν κάπνιζαν στην πατρίδα τους το άρχισαν με τις δυσκολίες της προσφυγιάς. Στους τεκέδες άκου­γαν τη μουσική και τα τραγούδια του μάγκα και του ρεμπέτη. Πολλοί απ' αυτούς άρχισαν πάρε-δώσε με τους μάγκες, χωρίς να πούμε πως ήταν η πλειοψηφία απ' αυτούς. Τα αποτελέσματα αυτής της αμοιβαίας επίδρασης μεταξύ των δυο ειδών τραγουδιού, διασκέδασης και αντίληψης για τη ζωή θα γίνονταν σιγά σιγά αισθητά στην αλλαγή του ύφους των τραγουδιών, των μουσικών που τα δημιουργούσαν και του κόσμου που τ' άκουγε και εκφραζόταν μέσα απ' αυτά.
Το στυλ του λαϊκού τραγουδιού της πόλης, προερχόμενο από τη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη, διαδόθηκε από τους πρόσφυγες και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές για μια δεκαετία μετά το 1922. Σε πολλές ταβέρνες και κρασοπουλειά προστέθηκε το πάλκο κάτω από την επίδραση των καφέ-αμάν όπου τραγουδούσαν και παίζανε οι μουσικές κομπανίες. Στη δεκαετία που ακολούθησε το 1922 έχουμε τις πρώτες εγγραφές δίσκων στην Ελλάδα. Αλλά ως το 1931 δεν ήταν ακόμη οργανωμένα τα στούντιο για ηχογραφήσεις. Ως εκείνη την εποχή περίπου, οι ηχογραφήσεις γίνονταν σε δύο μεγάλες αίθουσες γνωστών μεγάρων που το ένα απ' αυτά ήταν ξενοδοχείο. Επίσης όλα τα μηχανήματα, οι ειδικοί και οι τεχνικοί για τις ηχογραφήσεις έρχονταν κάθε φορά από την Αγγλία, όπου γίνονταν επίσης και οι τελευταίες διεργασίες για μια τελειότητα ήχου, ανάλογα βέβαια με τα τεχνικά μέσα της εποχής εκείνης.
Τα τραγούδια που εγγράφονταν σε δίσκους την πρώτη δεκαετία που ακολούθησε μετά το 1922 ήταν φερμένα από τη Μικρά Ασία, ή ήταν τραγούδια δημιουργημένα στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες οργανοπαίκτες και μουσικούς. Με τους πρώτους δίσκους βγαίνουν από την ανωνυμία οι πρώτοι μουσικοί του λαϊκού τραγουδιού των πόλεων. Πολύ συχνά, όμως, συμβαίνουν παρεξηγήσεις σχετικά με τα ονόματα των δημιουργών των τραγουδιών, γιατί οι πιο γνωστοί απ' αυτούς αγόραζαν πολλές φορές τραγούδια από άλλους για ένα κομμάτι ψωμί και τα ηχογραφούσαν με τ' όνομα τους.
Έτσι έβγαζαν πολύ περισσότερα από την αξία της αγοράς του τραγουδιού. Μπήκε λοιπόν στη δημιουργία του τραγουδιού και στην ιδιαιτερότητα του το πρώτο σημείο φθοράς, ψευτιάς και επαγγελματισμού. Αν και ακόμα αυτά τα σημάδια δεν μπορούσαν να επιδράσουν και να εμποδίσουν την ποιότητα, τη λαϊκότητα και την ιδιορρυθμία-πρωτοτυπία (originalita) αυτών των τραγουδιών. Μουσικοί και τραγουδιστές πολύ γνωστοί και αγαπητοί εκείνης της εποχής ήταν: Ο Πωλ Εϊργίδης, ο Δραγάτσης, ο Μαρίνος, ο Καρύπης, ο Τούντας, ο Σκαρβέλης, ο Λορέτζος, ο Σέμψης ή Σαλονικιός, ο Τομποϋλης, ο Ογδοντάκης, ο Νούρος, ο Αραπάκης, ο Ρούκουνας, ο Στελλάκης Περπινιάδης και, από γυναίκες, τρεις διάσημες τραγουδίστριες ήταν η Μαρίκα η πολίτισσα ή Πα-παγκίκα, η Ρίτα Αμπατζή και η Ρόζα Εσκενάζι.
Εν τω μεταξύ, έφταναν στην Ελλάδα δίσκοι -από τα τρα­γούδια των πόλεων- ηχογραφημένοι στην Αμερική. Το 1933 μάλιστα είχε φτάσει ένας δίσκος που είχε μεγάλη επιτυχία. Οι διευθυντές της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA στην Αθήνα δεν μπορούσαν να καταλάβουν το λόγο αυτής της επιτυχίας, όπως και το μουσικό όργανο που κυριαρχούσε στη μουσική εκτέλεση αυτού του δίσκου. Προσπαθώντας να κατανοήσουν όλη την ιδιαιτερότητα αυτού του δίσκου των 78 στροφών (από τη μια μεριά είχε ένα σόλο και από την άλλη ένα τραγούδι), κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε έναν διαφορετικό μουσικό ήχο που δεν υπήρχε στους άλλους δίσκους που είχαν φτιάξει μέχρι τότε. Αυτός ο ήχος προερχόταν από το μουσικό όργανο με το όνομα μπουζούκι. Αμέσως θέλησαν και οι ίδιοι να ηχογραφήσουν δίσκους με αυτό το μουσικό όργανο και άρχισαν να ψάχνουν έναν καλό οργανοπαίκτη του μπουζουκιού. Ο πιο γνωστός απ' όλους που τριγυρνούσε στους τεκέδες παίζοντας στο μπουζούκι τραγούδια, που κυρίως έφτιαχνε ο ίδιος, ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης. Αυτός λοιπόν ηχογράφησε το 1933 τον πρώτο δίσκο με μπουζούκι στην Ελλάδα, με το χαρακτηριστικό δηλαδή αυτό μουσικό όργα­νο του ρεμπέτικου. Και οι δύο πλευρές του πρώτου αυτού δίσκου είχαν από ένα τραγούδι που αναφερόταν στον τεκέ και στο κάπνισμα.
Στα επόμενα χρόνια ηχογραφήθηκαν στην Αθήνα και άλλοι δίσκοι με τραγούδια του πρώτου ρεμπέτικου από τις δισκογραφικές εταιρίες ODEON, HIS MASTER'S VOICE, COLU­MBIA και όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο αυτό το είδος του τραγουδιού γινόταν αγαπητό από όλο και πιο πολλούς αν­θρώπους, νέους και παλιούς κατοίκους των πόλεων-αστικών κέντρων, βγαίνοντας από το περιθωριοποιημένο γκέτο του τεκέ για να φτάσει σ' όλες τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, όπως επίσης της Πάτρας, του Βόλου, της Καβάλας, που ήταν κι αυτά κέντρα-λιμάνια αλλά πολύ μικρότερα από τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη.
Σαν συνέπεια όλης αυτής της δημοτικότητας, προτάθηκε το 1934 στο Μάρκο Βαμβακάρη και την κομπανία του, που την αποτελούσαν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Γιώργος Μπάτης και ο Ανέστης Δελιάς, να παίξουν σε μια ταβέρνα όπου από τότε άρχισε να μαζεύεται πολύς κόσμος που είχε διάθε­ση να τους ακούσει για να διασκεδάσει, να χορέψει και να τραγουδήσει. Πολλοί απ' αυτούς τους είχαν ακούσει μόνο από τα γραμμόφωνα. Ήταν η δεκαετία 1930-1940. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας επεκράτησε το είδος του ρεμπέτικου τραγουδιού σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαετία που επικρατούσε το Σμυρναίικο. Όμως αυτό τώρα είναι αρκετά επηρεασμένο από το είδος του τραγουδιού των προσφύγων και από τον τρόπο εκτέλεσης του και είναι αυτό το τραγούδι της πόλης και αυτοί οι άνθρωποι που άνοιξαν το δρόμο, ώστε να αγαπήσει το περιθωριακό-ρεμπέτικο τραγούδι όλος ο κόσμος. Σ' αυτή τη δεκαετία 1930-1940, τα καφέ-αμάν και οι ταβέρνες λειτουργούσαν παράλληλα, καθώς συνέχισε η δημοτικότητα και των δύο ειδών τραγουδιού. Πολλές φορές τα ίδια τραγούδια τα τραγουδούσαν και με τους δύο τρόπους στους δύο διαφορετικούς χώρους, δηλαδή την ταβέρνα και το καφέ-αμάν. Το είδος του λαϊκού τραγουδιού της πόλης που λεγόταν ρεμπέτικο παιζόταν στις ταβέρνες το 1930-1940 από μουσικές κομπανίες που αποτελούνταν από δύο ή τρία μπουζούκια, ένα μπαγλαμαδάκι, μια κιθάρα και συχνά ένα ακορντεόν. Ενώ τα πολίτικα και σμυρναίικα τραγούδια παίζονταν στα καφέ-αμάν από μουσικές κομπανίες που αποτελούνταν από ένα σαντούρι, ένα ή δύο βιολιά, ένα ούτι, ένα ντέφι και ένα τουμπελέκι. Πολλές φορές η κομπανία αυτή περιλάμβανε και ένα κανονάκι. Βασικό ρόλο στην κομπανία έπαιζαν οι δύο αρτίστες, από τις οποίες η μία τραγουδούσε και η άλλη χόρευε. Συνήθως δε, παίζανε και ντέφι. Σιγά-σιγά στα καφέ-αμάν άρχισαν να τραγουδάνε και ρεμπέτικα, μετά την πρώτη, ανταγωνιστική περίοδο ανάμεσα στα δύο είδη σμυρνέικο - ρεμπέτικο, και στις ταβέρνες άρχισαν να τραγουδάνε σμυρνέικο, όπου και για πρώτη φορά σε ρεμπέτικη μουσική κομπανία παίρνουν μέρος και γυναίκες. Αυτό έφερε κάποιο διαφορετικό ρυθμό στο ρεμπέτικο, μαζί με το γεγονός του κοινωνικού ανοίγματος που έκανε αυτός ο χώρος. Εμφανίζονται και τραγούδια κάπως πιο χαρούμενα, σε ανατολίτικο χαβά, και εδώ βέβαια αναφερόμαστε στον καρσιλαμά, που είναι καθαρά επίδραση μικρασιατικών και πολιτικών ρυθμών.
Σπουδαιότεροι μουσικοί και οργανοπαίκτες της δεκαετίας του 1930-1940, εκτός από αυτούς που αναφέραμε προηγουμένως που εξακολουθούσαν να είναι δημοφιλείς- ήταν οι: Βαμβακάρης, Δελιάς, Στράτος Παγιουμτζής, Μπάτης, Μπα­γιαντέρας, Χατζηχρήστος. Περιστέρης, Παπαϊωάννου, Μάθεσης, Γεννήτσαρης, Κερομίτης, Γιοβάν Τσαούς, Σκριβάνος και, από γυναίκες, η Στέλλα Χασκήλ, η Γεωργακοπούλου, η Μπέλλου και η Σεβάς Χανούμ.
Εν τω μεταξύ τα πράγματα αλλάζουνε ακόμα μια φορά μα μέσα αυτής της δεκαετίας, δηλαδή το 1936, με τη δικτατορία του Μεταξά. Άρχισαν οι διώξεις για το χασίσι, κλείσανε τους τεκέδες, και διώκονταν, βέβαια, και οι ρεμπέτες που είχαν άμεση σχέση με όλα αυτά - δεν τους επέτρεπαν πια να παίζουν. Συγκεκριμένα, τον Βαμβακάρη τον υποχρέω­σαν να κλείσει την ταβέρνα που είχε ανοίξει, στην οποία έπαιζε ο ίδιος με την κομπανία του. Εκτός απ' αυτό άρχισε και η λογοκρισία των τραγουδιών, που επρόκειτο να γραφούν σε δίσκους, επειδή τα θέματα τους αναφέρονταν στη φυλακή, στο χασίσι και στη ζωή αυτών που κάπνιζαν.
Αναγκάστηκαν, λοιπόν, οι μουσικοί-ρεμπέτες να φύγουν από την Αθήνα και τον Πειραιά και να πάνε στην επαρχία, και κυρίως στη Σαλονίκη, όπου η κατάσταση ήταν πιο ήρεμη. Αυτό συνέβαινε γιατί στον αρχηγό της Αστυνομίας της Σαλονίκης, Βασίλη Μουσχουντή, άρεσε πολύ το ρεμπέτικο κι έτσι άφηνε ήσυχους τους οργανοπαίκτες να λένε τα τραγούδια τους και να ευχαριστιούνται και αυτοί και ο κόσμος που τους άκουγε. Ο Βασίλης Μουσχουντής, που ήταν πολύ αγαπητός στους ρεμπέτες και στον κόσμο τους, έγινε μάλιστα και κουμπάρος του Τσιτσάνη, η μουσική και τα τραγούδια του οποίου καθόρισαν τα χρόνια 'που ακολούθησαν από το 1940 και μετά.
Όπως είπαμε, οι μουσικές κομπανίες εκτός από τη Θεσσαλονίκη έκαναν τουρνέ γενικά σ' όλη την επαρχία: στην Ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου. Από το 1936 και μετά τα θέματα των τραγουδιών άλλα­ξαν αναγκαστικά από τη λογοκρισία. Μιλούν για την αγάπη, τη ζήλεια, την ξενητιά, τη φτώχεια, το κρασί, την ταβέρνα, τη ζωή στους συνοικισμούς του αστικού κέντρου και εκτός αυτού τα ταξίμια, δηλαδή τα οργανικά μέρη του τραγουδιού, γίνονται πολύ μικρά, από την αρχή της εγγραφής των τραγουδιών σε δίσκους, γιατί η διάρκεια σ' ένα δίσκο 78 στροφών από τη μια πλευρά ήταν μόλις 3 λεπτά. Αυτό επηρέασε τη φόρμα των τραγουδιών και ακόμη περιόρισε στο ελάχιστο τους αυτοσχεδιασμούς και τα τραγούδια, που φτιάχνονταν σε μια στιγμή έμπνευσης και επικοινωνία; της παρέας. Σ' αυτό είχε μεγάλη επίδραση και ο επαγγελματισμός, που άρχισε να δημιουργείται στους μουσικούς που παίζανε στα κέντρα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου και της γερμανικής κατο­χής, τα περισσότερα κέντρα κλείσανε. Στα λίγα που μείνανε ανοικτά οι οργανοπαίκτες συνέχισαν να παίζουν με διαφορετικό κοινό και ωράριο. Συχνά παίζανε μόνο το μεσημέρι ή μόνο ως τις 11 το βράδυ, γιατί οι Γερμανοί απαγόρευαν τα πάντα μετά τις 11, για το γεγονός ότι τα εγγλέζικα αεροπλάνα μπορούσαν να έρθουν και να βομβαρδίσουν βλέποντας τα βραδινά φώτα. Όσοι σύχναζαν σ' αυτά τα κέντρα ήταν μαυραγορίτες, υπόκοσμος, συνεργάτες των Γερμανών, Γερμανοί αξιωματικοί, γυναίκες που εκδίδονταν για χρήματα ή άνθρωποι πού 'καναν σαμποτάζ στους Γερμανούς ή αντάρτες που κατέβαιναν από το βουνό για να συνεννοηθούν μ' αυτούς που δρούσαν στην πόλη.
Έτσι οι μουσικοί του ρεμπέτικου, παίζοντας κατά την περίοδο 1940-45, μπόρεσαν να επιβιώσουν και να βοηθήσουν και πολύν άλλο κόσμο που δεν είχε μπουκιά να βάλει στο στόμα του. Αυτό, βέβαια, δεν συνέβη μ' όλους. Πολλοί από τους οργανοπαίκτες πέθαναν από πείνα ή από αρρώστιες κατά τη διάρκεια της κατοχής, όπως είχε συμβεί και σε πολύν άλλο κόσμο.
Κατά την περίοδο 1940-45 σημειώθηκε μια μεγάλη αλλαγή στο μουσικό στυλ, στην αισθητική και στο ρυθμό του ρεμπέτικου. Λίγο πριν από τον πόλεμο είχαν εμφανιστεί τα πρώτα σημάδια κορεσμού από τον παλιό τρόπο έκφρασης των τραγουδιών της πόλης, όπως είχαν εμφανιστεί και τα πρώτα σημάδια που σημείωναν μια κάποια διαφοροποίηση. Χαρακτηριστικές-βασικές φιγούρες αυτών των δυο κόσμων ήταν ο Βαμβακάρης και ο Τσιτσάνης. Ο τελευταίος κατά τη μεταξύ 1940-45 καθιέρωσε τα τραγούδια της νέας περιόδου του ρεμπέτικου (το πρώτο τραγούδι το έγραψε γύρω στο 1937) που είχαν γίνει ήδη πολύ δημοφιλή πριν ξαναρχίσουν οι ηχο­γραφήσεις, οι εγγραφές σε δίσκους, το 1946. Αντίθετα, ο Βαμβακάρης, αν και είχε και ο ίδιος τραγούδια της εποχής της κατοχής και τα είχε τραγουδήσει σε κέντρα, βρήκε δυσκολίες από τις εταιρίες μετά το 1946 να τα ηχογραφήσει, γιατί ο δικός του τρόπος έκφρασης δεν ανταποκρινόταν στην καινούρια εποχή που ξεπήδησε μετά τον πόλεμο. Και βρήκε επίσης και δυσκολίες για να δουλέψει σε κέντρα. Αναγκάστηκε να κάνει τουρνέ στην επαρχία και να τραγουδήσει και τραγούδια, όχι μόνο δικά του, αλλά και του Τσιτσάνη για να επιβιώσει, για να μην πεθάνει της πείνας.
Εν τω μεταξύ, δηλαδή το 1947, άρχισε ο εμφύλιος. Οι αντάρτες που πολέμησαν το φασισμό βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο μέτωπα: από τη μια οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι που δεν θέλανε να πάρουν μέρος οι αριστεροί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, και από την άλλη η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, που δεν δεχόταν με τους δυτικούς καμιά συνδιαλλαγή επί τους θέματος. Έτσι περίπου άρχισε ο εμφύλιος 1947-1949 που έφερε άλλη τόση μιζέρια και δυστυχία στη χώρα με τις διώξεις των αριστερών που ακολούθησαν και τις εξορίες στα ξερονήσια. Πολλές οικογένειες είχαν δικούς τους και στα δύο μέτωπα και το τραγούδι της πόλης, που ήταν πια λαϊκό, συνέχιζε να εκφράζει έμμεσα τα γεγονότα και τις κοινωνικές αλλαγές και άμεσα την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου στον ελλαδικό χώρο, βγαλμένη μέσα από φίλτρα ειρωνείας, πάθους και ηδονισμού.
Η δεκαετία του '50 έφερε ένα ανέβασμα στο επίπεδο ζωής όλης της χώρας. Τα καινούργια ρεμπέτικα τραγούδια έχουν ακόμα τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά με τα τραγούδια της προηγούμενης δεκαετίας αλλά διατηρούν ελάχιστα στοιχεία αυθορμητισμού και ιδιαιτερότητας του πρώτου καιρού. Οι μάγκες ουσιαστικά δεν υπάρχουν πια και τα θέματα των τραγουδιών αναφέρονται σ' αυτούς με νοσταλγία και αίσθημα, σαν ένα κάλεσμα στον κόσμο τους που είναι ένα είδος σύγχρονου μύθου ή θρύλου στον μοντέρνο κόσμο.Οι άνθρωποι προσπαθούν να διασώσουν την ανάμνηση τους στην καθημερινή ζωή, να καταλάβουν τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο τους να βλέπουν τη ζωή, προσπαθούν να αφομοιώσουν τον κόσμο τους...